Job 4

Y RESPONDIÓ Eliphaz el Temanita, y dijo:
Katahi a Eripata Temani ka oho, ka mea,
Si probáremos á hablarte, serte ha molesto; Mas ¿quién podrá detener las palabras?
Ki te anga matou ki te korero ki a koe, e pouri ranei koe? otira e taea e wai te pehi te kupu?
He aquí, tú enseñabas á muchos, Y las manos flacas corroborabas;
Nana, he tokomaha i whakaakona e koe: nau hoki i whakakaha nga ringa kahakore.
Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, Y esforzabas las rodillas que decaían.
Ara ana i au kupu te tangata e hinga ana; nau hoki i kaha ai nga turi kua piko.
Mas ahora que el mal sobre ti ha venido, te es duro; Y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
Inaianei kua tae mai ki a koe, a e hemo ana koe: e pa ana ki a koe, ohorere ana koe.
¿Es éste tu temor, tu confianza, Tu esperanza, y la perfección de tus caminos?
He taka ianei kei tou wehi ki te Atua he okiokinga whakaaro mou? Kei te tapatahi o ou huarahi he tumanakohanga mou?
Recapacita ahora, ¿quién que fuera inocente se perdiera? Y ¿en dónde los rectos fueron cortados?
Maharatia ra, ko wai o nga tangata harakore i huna? I ngaro ranei ki hea te hunga tika?
Como yo he visto, los que aran iniquidad Y siembran injuria, la siegan.
Ko taku hoki tenei i kite ai, ko te hunga e parau ana i te he, e rua ana i te raruraru, ko ia ra ano ta ratou e kokoti ai.
Perecen por el aliento de Dios, Y por el espíritu de su furor son consumidos.
Huna ana ratou e te ha o te Atua, moti iho ratou i te hau o tona riri.
El bramido del león, y la voz del león, Y los dientes de los leoncillos son quebrantados.
Ko te hamama o te raiona, ko te reo o te raiona tutu, ko nga niho o nga kuao raiona, whati ana.
El león viejo perece por falta de presa, Y los hijos del león son esparcidos.
Ngaro ana te raiona katua i te kore kai, a marara noa atu nga kuao a te raiona.
El negocio también me era á mí oculto; Mas mi oído ha percibido algo de ello.
Na i kawea pukutia mai he korero ki ahau, a kapohia ana e toku taringa he komuhumuhu.
En imaginaciones de visiones nocturnas, Cuando el sueño cae sobre los hombres,
I nga whakaaroaronga, no nga kite o te po, i te mea ka au iho te moe a te tangata,
Sobrevínome un espanto y un temblor, Que estremeció todos mis huesos:
Ka pa te wehi ki ahau, me te ihiihi, a wiri ana oku wheua katoa.
Y un espíritu pasó por delante de mí, Que hizo se erizara el pelo de mi carne.
Na ka tika atu he wairua i toku aroaro, tutu ana nga huruhuru o toku kikokiko.
Paróse un fantasma delante de mis ojos, Cuyo rostro yo no conocí, Y quedo, oí que decía:
Tu ana ia, otiia kihai ahau i mohio ki tona mata; he ahua te mea i toku aroaro: tu puku ana; na ka rongo ahau i te reo e ki ana,
¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿Si será el varón más limpio que el que lo hizo?
He nui atu ranei te tika o te tangata i to te Atua? He nui atu ranei i to tona Kaihanga to ma o te tangata?
He aquí que en sus siervos no confía, Y notó necedad en sus ángeles
Nana, kahore rawa ia e whakawhirinaki ki ana pononga; a ki tana, he he kei ana anahera.
¡Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, Cuyo fundamento está en el polvo, Y que serán quebrantados de la polilla!
Tera atu to te hunga e noho ana i roto i nga whare uku, he puehu to ratou turanga; mongamonga kau ratou i te aroaro o te purehurehu.
De la mañana á la tarde son quebrantados, Y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.
I waenganui o te ata, o te ahiahi, ka whakangaromia ratou; huna ana ratou ake tonu atu, te ai tetahi hei whakaaro atu.
¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y sin sabiduría.
Kahore ranei to ratou taura here teneti i motuhia i roto i a ratou? Mate ana ratou, kahore hoki he matauranga.