Job 39

¿CAZARÁS tú la presa para el león? ¿Y saciarás el hambre de los leoncillos,
E mohiotia ana ranei e koe te wa e whanau ai nga koati mohoao o te kamaka? E kitea putia ana ranei e koe te wa e whakamamae ai nga hata?
Cuando están echados en las cuevas, Ó se están en sus guaridas para acechar?
E taua ano ranei e koe nga marama e rite ana i a ratou? E mohio ana ranei koe ki te wa e whanau ai ratou?
¿Quién preparó al cuervo su alimento, Cuando sus pollos claman á Dios, Bullendo de un lado á otro por carecer de comida?
Tuohu ana ratou, kua puta mai a ratou kuao, akiritia mai ana e ratou o ratou mea whakapouri.
¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿Ó miraste tú las ciervas cuando están pariendo?
E pai ana te ahua o a ratou kuao, e tupu ana i te parae; ka haere atu ratou, a kahore e hoki mai ano.
¿Contaste tú los meses de su preñez, Y sabes el tiempo cuando han de parir?
Na wai i tuku te kaihe mohoao kia haere noa atu; nga here o te kaihe mohoao, na wai i wewete?
Encórvanse, hacen salir sus hijos, Pasan sus dolores.
Ko te whare i whakaritea nei e ahau mona, ko te koraha: ko ona nohoanga ko te wahi titiohea.
Sus hijos están sanos, crecen con el pasto: Salen y no vuelven á ellas.
Whakahaweatia iho e ia te ngangau o te pa; e kore ia e rongo ki te reo o te kaiakiaki.
¿Quién echó libre al asno montés, y quién soltó sus ataduras?
Ko tona wahi kai kei te tuahiwi o nga maunga, e rapua ana e ia nga mea matomato katoa.
Al cual yo puse casa en la soledad, Y sus moradas en lugares estériles.
E pai ranei te unikanga kia mahi ki a koe? Kei tau takotoranga kai ranei he moenga mona?
Búrlase de la multitud de la ciudad: No oye las voces del arriero.
E herea ranei e koe te unikanga ki tona taura i te awa parautanga? E rakarakatia ranei e ia nga raorao me tana whai ano i a koe?
Lo oculto de los montes es su pasto, Y anda buscando todo lo que está verde.
E whakawhirinaki atu ranei koe ki a ia, no te mea e nui ana tona kaha? E whakarerea atu ranei e koe tau mahi mana?
¿Querrá el unicornio servirte á ti, Ni quedar á tu pesebre?
E whakapono atu ranei koe mana au hua e whakahoki mai; mana e kohikohi mai ki tau patunga witi?
¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿Labrará los valles en pos de ti?
E whakamanamana ana te parirau o te otereti; otira he atawhai ano ranei ta ona hou, ta ona raukura?
¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, Y le fiarás tu labor?
E whakarerea ana e ia ona hua ki te whenua, whakamahanatia iho e ia ki te puehu,
¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, Y que la allegará en tu era?
Wareware ake ia tera pea e pepe i te waewae, e takahia ranei e te kirehe o te parae.
¿Diste tú hermosas alas al pavo real, Ó alas y plumas al avestruz?
He mea pakeke ia ki ana pi me te mea ehara i a ia: ahakoa ka maumauria tana mahi, kahore ona manawapa;
El cual desampara en la tierra sus huevos, Y sobre el polvo los calienta,
No te mea i whakakahoretia e te Atua he ngakau mahara mona, kihai hoki i homai he whakaaro ki a ia.
Y olvídase de que los pisará el pie, Y que los quebrará bestia del campo.
I te wa e maranga ai ia ki runga, whakahaweatia iho e ia te hoiho raua ko tona kaieke.
Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, No temiendo que su trabajo haya sido en vano:
Nau ranei i hoatu tona kaha ki tae hoiho? Nau ranei tona kaki i whakakakahu ki te huruhuru?
Porque le privó Dios de sabiduría, Y no le dió inteligencia.
Nau ranei ia i mea kia pekepeke, kia pera me te mawhitiwhiti? He hanga whakawehi te kororia o tona whewhengu.
Luego que se levanta en alto, Búrlase del caballo y de su jinete.
E hukari ana ia ia te raorao, me te koa ano ki tona kaha: tika tonu ia ki te hunga mau patu.
¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿Vestiste tú su cerviz de relincho?
Whakahawea ana ia ki te wehi, kahore ona mataku; e kore ano ia e nunumi mai i te hoari.
¿Le intimidarás tú como á alguna langosta? El resoplido de su nariz es formidable:
Papa ana te papa pere ki tona taha, te tao e rarapa ana, me te timata.
Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, Sale al encuentro de las armas:
E horomia ana e ia te whenua, me te ngangau me te riri; kahore ia i te whakapono ko te reo tera o te tetere.
Hace burla del espanto, y no teme, Ni vuelve el rostro delante de la espada.
Ka tangi ana te tetere ka mea ia, Ha, ha! I tawhiti ano ka hongia e ia te pakanga, te whatitiri o nga rangatira, me te hamama.
Contra él suena la aljaba, El hierro de la lanza y de la pica:
He mohio nou i rere ai te kahu, i roha ai i ona parirau, i anga ai whaka te tonga?
Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, Sin importarle el sonido de la bocina;
Nau te kupu i kake ai te ekara? i hanga ai e ia tana ohanga ki te wahi tiketike?
Antes como que dice entre los clarines: ¡Ea! Y desde lejos huele la batalla, el grito de los capitanes, y la vocería.
Noho ana ia i runga i te kamaka, kei reira tona kainga, kei te kamaka keokeo, kei te pa kaha.
¿Vuela el gavilán por tu industria, Y extiende hacia el mediodía sus alas?
A rapua ana e ia he kai i reira; e kite atu ana ona kanohi i tawhiti.
¿Se remonta el águila por tu mandamiento, Y pone en alto su nido? Ella habita y está en la piedra, En la cumbre del peñasco y de la roca. Desde allí acecha la comida: Sus ojos observan de muy lejos. Sus pollos chupan la sangre: Y donde hubiere cadáveres, allí está. Á más de eso respondió JEHOVÁ á Job y dijo: ¿Es sabiduría contender con el Omnipotente? El que disputa con Dios, responda á esto. Y respondió Job á JEHOVÁ, y dijo: He aquí que yo soy vil, ¿qué te responderé? Mi mano pongo sobre mi boca. Una vez hablé, y no responderé: Aun dos veces, mas no tornaré á hablar.
Horomititia ake ana hoki nga toto e ana pi; a ko te wahi i nga tupapaku,, kei reira ano ia.