Job 3

DESPUÉS de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.
I muri i tenei ka puaki te mangai o Hopa, a ka kanga e ia tona ra.
Y exclamó Job, y dijo:
Na ka oho a Hopa, ka mea,
Perezca el día en que yo nací, Y la noche que se dijo: Varón es concebido.
Kia ngaro te ra i whanau ai ahau, te po i korerotia ai, He tamaroa kei roto i te kopu.
Sea aquel día sombrío, Y Dios no cuide de él desde arriba, Ni claridad sobre él resplandezca.
Waiho taua ra mo te pouri; kaua e tirohia iho e te Atua i runga; kaua hoki e whitingia e te marama.
Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; Repose sobre él nublado, Que lo haga horrible como caliginoso día.
Kia poke ia i te pouri, i te atarangi hoki o te mate; kia tauria iho e te kapua; kia whakawehia ano hoki e te whakapouritanga o te ra.
Ocupe la oscuridad aquella noche; No sea contada entre los días del año, Ni venga en él número de los meses.
Na ko taua po, kia mau pu i te pouri kerekere: kei honoa ki nga ra o te tau; kei huihuia atu ina taua nga marama.
¡Oh si fuere aquella noche solitaria, Que no viniera canción alguna en ella!
Nana, kia mokemoke taua po, kaua te reo koa e uru ki roto.
Maldíganla los que maldicen al día, Los que se aprestan para levantar su llanto.
Kia kanga hoki e te hunga kanga i te ra, e te hunga mohio ki te whakaara rewiatana.
Oscurézcanse las estrellas de su alba; Espere la luz, y no venga, Ni vea los párpados de la mañana:
Kia pouri nga whetu o tona kakarauritanga; kia tatari ki te marama, a kahore noa iho; kei kite hoki i te takiritanga ata.
Por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, Ni escondió de mis ojos la miseria.
Mona kihai i tutaki i nga tatau o te kopu o toku whaea, kihai i huna i te mauiui kei kitea e ahau.
¿Por qué no morí yo desde la matriz, Ó fuí traspasado en saliendo del vientre?
He aha ahau te mate ai i te kopu? He aha te hemo ai i toku putanga mai i te kopu?
¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué las tetas que mamase?
He aha i rite wawe ai nga turi moku, me nga u hei ngote maku?
Pues que ahora yaciera yo, y reposara; Durmiera, y entonces tuviera reposo,
Me i pena, kua ata takoto ahau, te ai he whakaohooho, moe ana ahau: katahi ahau ka whai okiokinga,
Con los reyes y con los consejeros de la tierra, Que edifican para sí los desiertos;
I roto i nga kingi, i nga kaiwhakatakoto whakaaro o te whenua i hanga nei i nga wahi mokemoke mo ratou,
Ó con los príncipes que poseían el oro, Que henchían sus casas de plata.
I roto ranei i nga rangatira whai koura, o ratou nei whare ki tonu i te hiriwa:
Ó ¿por qué no fuí escondido como aborto, Como los pequeñitos que nunca vieron luz?
Kua kahore noa iho ranei, kua pera me te materoto e ngaro nei, me nga kohungahunga kahore nei e kite i te marama.
Allí los impíos dejan el perturbar, Y allí descansan los de cansadas fuerzas.
Mutu ake i reira te whakararuraru a te hunga kino; okioki ana i reira te hunga kua mauiui nga uaua.
Allí asimismo reposan los cautivos; No oyen la voz del exactor.
Ata noho ana nga herehere i reira, te rongo i te reo o te kaitukino.
Allí están el chico y el grande; Y el siervo libre de su señor.
Kei reira te iti, te rahi, kahore hoki he rangatira o te pononga.
¿Por qué se da luz al trabajado, Y vida á los de ánimo en amargura,
He aha te marama i homai ai ki te tangata kei roto nei i te mate? te ora ki te tangata kua kawa te wairua?
Que esperan la muerte, y ella no llega, Aunque la buscan más que tesoros;
E koingo nei ki te mate, heoi kahore noa iho; e keri ana kia taea ia, nui atu i te keri i nga taonga huna.
Que se alegran sobremanera, Y se gozan, cuando hallan el sepulcro?
Hari pu ratou, koa ana, ina kitea te urupa.
¿Por qué al hombre que no sabe por donde vaya, Y al cual Dios ha encerrado?
He aha ano te marama i homai ai ki te tangata kua huna nei tona ara, kua oti nei te tutakitaki mai e te Atua?
Pues antes que mi pan viene mi suspiro; Y mis gemidos corren como aguas.
Kiano hoki ahau i kai, kua tae mai taku mapu: ano he wai oku hamama e ringihia ana.
Porque el temor que me espantaba me ha venido, Y hame acontecido lo que temía.
No te mea kua tae mai ki ahau te mea whakawehi e wehi nei ahau; ko taku e pawera nei kua pa ki ahau.
No he tenido paz, no me aseguré, ni me estuve reposado; Vínome no obstante turbación.
Kahore oku humarie, kahore oku ata noho, ehara i te mea e okioki ana; na kua puta te raruraru.