Job 15

Y RESPONDIÓ Eliphaz Temanita, y dijo:
Na ka whakautua e Eripata Temani; i mea ia,
¿Si proferirá el sabio vana sabiduría, Y henchirá su vientre de viento solano?
He horihori kau koia te matauranga e whakapuakina e te tangata whakaaro, kia whakakiia e ia tona kopu ki te hau marangai?
¿Disputará con palabras inútiles, Y con razones sin provecho?
Me korero ranei ia ko nga kupu kore hua hei ako, ko nga whaikorero ranei kahore nei e whai tikanga?
Tú también disipas el temor, Y menoscabas la oración delante de Dios.
Ae, kua whakakorea atu na e koe te wehi, kei te pupuri mai koe i te inoi i te aroaro o te Atua.
Porque tu boca declaró tu iniquidad, Pues has escogido el hablar de los astutos.
Na kei te whakaakona tou mangai e tou kino, a kei te whiriwhiria e koe ko te arero o te hunga tinihanga.
Tu boca te condenará, y no yo; Y tus labios testificarán contra ti.
Ehara i ahau, na tou mangai ano i hopu tou kino; ko ou ngutu ano hei whakaatu i tou he.
¿Naciste tú primero que Adam? ¿Ó fuiste formado antes que los collados?
Ko koe ianei te tangata tuatahi kua whanau? He mea hanga ranei koe no mua atu i nga pukepuke?
¿Oíste tú el secreto de Dios, Que detienes en ti solo la sabiduría?
Kua rongo ranei koe i to te Atua whakaaro puku? Kei te kaiponu ranei koe i te whakaaro ki a koe anake?
¿Qué sabes tú que no sepamos? ¿Qué entiendes que no se halle en nosotros?
Ko te aha te mohiotia ana e koe, a kahore e mohiotia e matou? Ko tehea whakaaro ano hoki ou kahore nei i a matou?
Entre nosotros también hay cano, también hay viejo Mucho mayor en días que tu padre.
Kei a matou nga upoko hina ratou tahi ko nga tino koroheke, kaumatua rawa ake i tou papa.
¿En tan poco tienes las consolaciones de Dios? ¿Tienes acaso alguna cosa oculta cerca de ti?
He iti rawa ranei mou nga whakamarie a te Atua, te kupu ngawari e hoatu ana ki a koe?
¿Por qué te enajena tu corazón, Y por qué guiñan tus ojos,
He aha koe i kahakina atu ai e tou ngakau? He aha hoki ou kanohi i kimokimo ai,
Pues haces frente á Dios con tu espíritu, Y sacas tales palabras de tu boca?
I tahuri ai tou wairua ki te whakahe i te Atua? i puaki ai ena kupu i tou mangai?
¿Qué cosa es el hombre para que sea limpio, Y que se justifique el nacido de mujer?
He aha te tangata, e ma ai ia? te whanau ranei a te wahine, e tika ai?
He aquí que en sus santos no confía, Y ni los cielos son limpios delante de sus ojos:
Nana, kahore ia e whakawhirinaki ki ana mea tapu; kahore hoki nga rangi e ma ki tana titiro.
¿Cuánto menos el hombre abominable y vil, Que bebe la iniquidad como agua?
Katahi ia te he rawa ko te mea whakarihariha, ko te mea poke, ko te tangata e inu nei i te kino ano he wai.
Escúchame; yo te mostraré Y te contaré lo que he visto:
Maku e whakaatu ki a koe, whakarongo mai ki ahau; ko te mea kua kitea e ahau, maku e korero atu.
(Lo que los sabios nos contaron De sus padres, y no lo encubrieron;
He mea korero mai na nga mohio, he whakarerenga iho na o ratou matua: kihai hoki i huna e ratou:
Á los cuales solos fué dada la tierra, Y no pasó extraño por medio de ellos:)
Ki a ratou nei anake te homaitanga o te whenua; kihai hoki te tangata ke i tika i waenganui i a ratou.
Todos los días del impío, él es atormentado de dolor, Y el número de años es escondido al violento.
E whakamamae ana te tangata kino i ona ra katoa, ara i te maha o nga tau e haupu nei mo te kaitukino.
Estruendos espantosos hay en sus oídos; En la paz le vendrá quien lo asuele.
He reo whakawehi kei roto i ona taringa; i te wa whai rawa ka tae mai te kaipahua ki a ia:
Él no creerá que ha de volver de las tinieblas, Y está mirando al cuchillo.
Kahore ana whakaaetanga ake tera ia ka hoki ake i te pouri, e whanga ana ano hoki te hoari ki a ia.
Desasosegado á comer siempre, Sabe que le está aparejado día de tinieblas.
E kopikopiko noa ana ia ki te taro mana, e mea ana: Kei hea ra? E mohio ana ia kua tata ki tona ringa te ra o te pouri.
Tribulación y angustia le asombrarán, Y esforzaránse contra él como un rey apercibido para la batalla.
Ko te ngakau mamae, me te tumatatenga, hei whakawehi i a ia; ka kaha ake raua i a ia, me te mea he kingi kua rite ana mea mo te whawhai.
Por cuanto él extendió su mano contra Dios, Y se esforzó contra el Todopoderoso,
Kua totoro nei ona ringa ki te whawhai ki te Atua, kua whakatoatoa nei i a ia ki te whawhai ki te Kaha Rawa;
Él le acometerá en la cerviz, En lo grueso de las hombreras de sus escudos:
Kua rere ki a ia me te kaki maro, me nga puku matotoru o ana whakangungu rakau.
Porque cubrió su rostro con su gordura, É hizo pliegues sobre los ijares;
Kua kopakina hoki tona mata e tona ngako, a kua tupu te ngako o tona hope.
Y habitó las ciudades asoladas, Las casas inhabitadas, Que estaban puestas en montones.
Na i noho ia ki nga pa mahue, ki nga whare kahore i nohoia e te tangata, meake nei waiho hei puranga.
No enriquecerá, ni será firme su potencia, Ni extenderá por la tierra su hermosura.
E kore ia e whai taonga, e kore ano ona rawa e mau, e kore ano hoki to ratou hua e taupe ki te whenua.
No se escapará de las tinieblas: La llama secará sus ramos, Y con el aliento de su boca perecerá.
E kore ia e puta i te pouri, ona peka ka maroke i te mura, ka riro atu ano ia i te manawa o tona mangai.
No confíe el iluso en la vanidad; Porque ella será su recompensa.
Kei whakawhirinaki ia ki te mea teka noa, kei tinihanga ki a ia ano: no te mea ko te teka noa hei utu ki a ia.
Él será cortado antes de su tiempo, Y sus renuevos no reverdecerán.
E kore tona ra e taea, kua rite; e kore ano tona peka e whai rau.
Él perderá su agraz como la vid, Y derramará su flor como la oliva.
Ka ruiruia e ia ana karepe kaiota ano ko te waina, a ka maka tana puawai me te mea ko te oriwa.
Porque la sociedad de los hipócritas será asolada, Y fuego consumirá las tiendas de soborno.
Ka pakoko hoki te whakaminenga o te hunga atuakore, ka pau hoki i te ahi nga teneti o nga utu whakapati.
Concibieron dolor, y parieron iniquidad; Y las entradas de ellos meditan engaño.
He mahi nanakia te mea i hapu ki roto ki a ratou, whanau ake he teka noa; ko o ratou kopu ano hei hanga i te tinihanga.