Psalms 78

Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.
Se yon chante Asaf. Pèp mwen yo, koute sa m'ap moutre nou! Louvri zòrèy nou pou n' tande sa m'ap di!
Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:
Mwen pral pale ak nou, pou m' fè nou konnen sa ki te pase nan tan lontan,
Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.
bagay nou te tande nan zòrèy nou, bagay nou tout te konnen, bagay zansèt nou yo te konn rakonte nou.
No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de JEHOVÁ, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.
Nou p'ap kache bagay sa yo pou pitit nou yo pa konnen yo. N'ap fè lwanj Seyè a devan timoun k'ap vini yo. N'ap fè yo konnen jan l' gen pouvwa, jan l' gen fòs, jan li fè gwo mèvèy.
Él estableció testimonio en Jacob, Y puso ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;
Li te di pèp Izrayèl la sa pou li fè. Li te bay pitit pitit Jakòb yo kòmandman li yo. Li te mande zansèt nou yo pou yo te moutre pitit yo lalwa Bondye a,
Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;
pou timoun ki fenk fèt yo ka konnen l', pou yo menm tou, lè yo grandi, yo ka fè pitit pa yo konnen l'.
Á fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:
Konsa yo menm tou, y'a mete konfyans yo nan Bondye. Yo p'ap bliye sa li te fè. Y'a toujou obeyi kòmandman li yo.
Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.
Konsa yo p'ap tankou zansèt yo ki te fè tèt ak Bondye, ki te derefize fè sa li te mande yo fè, ki pa t' janm gen yon konfyans fèm nan Bondye, ki pa t' kenbe pawòl yo ak Bondye.
Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.
Pitit Efrayim yo se moun ki konn goumen, ki fò nan tire flèch. Men, yo kouri lè batay mare.
No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:
Yo pa t' kenbe kontra Bondye te pase ak yo a. Yo derefize fè sa li te mande yo fè.
Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.
Yo fè espre, yo bliye sa li te fè, tout mèvèy li te fè yo wè.
Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.
Wi, se devan je zansèt yo Bondye te fè mirak nan peyi Lejip, nan plenn Zoan an.
Rompió la mar, é hízolos pasar; É hizo estar las aguas como en un montón.
Li fann lanmè a an de, li fè yo pase nan mitan l'. Li fè dlo yo kanpe dwat tankou miray.
Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.
Pou l' moutre yo chemen pou yo pran, lajounen li ba yo yon nwaj, lannwit li ba yo yon dife ki t'ap mache devan yo.
Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;
Li fann gwo wòch nan dezè a, li ba yo kont dlo pou yo bwè.
Pues sacó de la peña corrientes, É hizo descender aguas como ríos.
Li fè sous dlo pete nan wòch la, li fè dlo koule tankou dlo larivyè.
Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.
Men, yo pa t' sispann fè peche kont Bondye, yo revòlte dèyè Bondye ki anwo nan syèl la, lè yo te nan dezè a.
Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.
Yo te vle sonde Bondye: yo mande pou l' ba yo manje yo te vle manje a.
Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?
Yo pale Bondye mal, yo di: -Eske Bondye ka mete manje sou tab nan mitan dezè sa a?
He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?
Wi, se vre. Li frape wòch la: Dlo koule kou larivyè. Men, èske li kapab ban nou pen? Eske li ka bay pèp li a vyann?
Por tanto oyó JEHOVÁ, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;
Lè Seyè a tande sa, li fè kòlè. Se te tankou yon dife li te limen dèyè pitit Jakòb yo. Li vin ankòlè anpil sou yo,
Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:
paske yo pa t' gen konfyans nan Bondye, yo pa t' kwè li ta kapab delivre yo.
Á pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,
Li pale ak nwaj yo ki anwo nan syèl la, li ba yo lòd pou yo louvri pòt syèl la.
É hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.
Li grennen laman sou yo pou yo manje. Li ba yo manje farin ki soti nan syèl la.
Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.
Se konsa, yo manje manje zanj Bondye yo. Li ba yo manje pou yo manje plen vant yo.
Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.
Lèfini, li fè yon van lès soufle nan syèl la. Avèk pouvwa li, li fè yon van leve soti nan sid.
É hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.
Li grennen vyann sou yo tankou pousyè. Li fè zwazo soti nan syèl la tonbe atè, tankou sab bò lanmè.
É hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.
Li fè yo tonbe nan mitan kote yo te rete a, tout bò kay yo.
Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.
Yo tout te manje plen vant yo. Bondye ba yo tou sa yo te anvi.
No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,
Men, yo pa t' ankò fin manje, yo pa t' ankò fin plen vant yo, manje a te nan bouch yo toujou,
Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.
lè Bondye fache sou yo. Li touye pi gwonèg nan mitan yo, li kraze tout jenn gason nan peyi Izrayèl la.
Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.
Atousa, pèp la donnen pi rèd nan fè peche. Yo pa t' vle kwè nan mirak sa yo.
Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.
Se konsa, li fè lavi yo disparèt tankou lafimen. Li sezi yo, yo mouri frèt.
Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.
Li te fè detwa ladan yo mouri. Se lè sa a yo tounen vin jwenn li, yo chanje lavi yo, yo lapriyè nan pye li.
Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.
Yo vin chonje se Bondye ki te pwoteksyon yo. Se Bondye anwo nan syèl la ki te delivre yo.
Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:
Men, tout bèl pawòl sa yo, se te manti. Tou sa yo t'ap di a, se te pawòl nan bouch.
Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.
Yo pa t' sensè avè li, yo pa t' kenbe kontra li te pase ak yo.
Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.
Men, paske Bondye te gen pitye pou yo, li padonnen peche yo, li pa t' touye yo. Anpil fwa menm, li kenbe, li pa t' fè kòlè sou yo. Li pa t' kite kòlè l' tonbe sou yo.
Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.
Li chonje se moun yo ye, se pase y'ap pase tankou van k'ap soufle.
¡Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!
Men, se pa ni de ni twa fwa yo te leve dèyè li nan dezè a! Se pa ni de ni twa fwa yo te fè l' fè kòlè!
Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.
Se tout tan yo t'ap tante Seyè a! Se tout tan yo t'ap pwovoke Bondye pèp Izrayèl la, ki yon Bondye apa!
No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;
Yo bliye jan li gen pouvwa. Yo bliye lè li te sove yo anba lènmi yo,
Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;
lè li te fè gwo mirak ak bèl mèvèy nan peyi Lejip, nan plenn Zoan an.
Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.
Li fè dlo larivyè yo tounen san. Pesonn pa t' ka bwè dlo sa yo.
Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.
Li voye mouchavè sou yo pou devore yo. Li voye krapo pou detwi yo.
Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.
Li voye krikèt vèt pou manje rekòt yo, chwalbwa pou devore tout jaden yo.
Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;
Li touye pye rezen yo ak lagrèl, li touye pye sikomò yo ak fredi.
Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.
Li touye tout bèt jaden nan savann yo ak lagrèl, li touye bann mouton yo ak loray.
Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.
Li te ankòlè anpil sou yo, li te move, li te fache. Li fè anpil malè tonbe sou yo. Li voye yon lame zanj pou detwi yo.
Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.
Li kite kòlè l' pase sou yo, li pa t' sove lavi yo yonn. Li lage yon epidemi ki t'ap fini ak yo.
É hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.
Li touye tout premye pitit gason ki nan peyi Lejip la, tout premye pitit gason nan laras Kam lan.
Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.
Lèfini, tankou yon bann mouton, li mennen pèp li ale, li kondi yo nan mitan dezè a.
Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.
Li mennen yo san danje san malè. Yo pa t' bezwen pè anyen. Men, lanmè a te kouvri tout lènmi yo.
Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.
Li fè yo rive sou fwontyè peyi li te chwazi pou li a, toupre mòn li te pran ak fòs kouraj li a.
Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; É hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.
Li mete lòt nasyon yo deyò pou bay pèp li a plas. Li separe tè a, li bay chak branch fanmi Izrayèl la pa yo. Li kite yo moute kay yo kote lènmi yo te rete.
Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;
Men, yo kenbe tèt ak Bondye ki gen tout pouvwa a. Yo t'ap wè jouk ki bò li te ye ak yo: Yo pa fè sa li te mande yo fè!
Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.
Yo pa kenbe pawòl yo. Yo vire do ba li tankou zansèt yo te fè. Yo pati sou move pye, yo mal derape.
Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.
Yo fè l' fache paske yo bati tanp pou lòt bondye yo, yo pòte l' fè jalouzi poutèt vye zidòl yo.
Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.
Bondye fache lè li wè sa. Se konsa li voye pèp Izrayèl la jete.
Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;
Li kite kay li te genyen Silo a, kote li t'ap viv pami moun sou latè a.
Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.
Li kite lènmi yo pran Bwat Kontra a, ki te garanti pouvwa li ak fòs li nan mitan yo, li kite yo pote l' ale.
Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.
Li te fache nèt sou pèp li a, li kite lènmi touye yo nan lagè.
El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.
Jenn gason yo mouri nan dife. Jenn fi yo pa jwenn pesonn pou marye ak yo.
Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.
Tout prèt yo mouri anba kout nepe. Vèv yo pa t' kriye pou yo.
Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:
Se lè sa a Seyè a leve, tankou si li t'ap leve nan dòmi. Li parèt tankou yon vanyan gason ki anba gwòg li.
É hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.
Li frape lènmi yo, li fè yo kouri. Li fè yo wont pou tout tan.
Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.
Li voye pitit Jozèf yo jete, li pa t' chwazi branch fanmi Efrayim lan.
Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.
Li chwazi branch fanmi Jida a pito, ansanm ak mòn Siyon li renmen anpil lan.
Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.
Se la li bati tanp li a ki pòtre ak kay li nan syèl la. Li fè l' solid tankou latè, pou tout tan.
Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:
Li te chwazi David, yon moun ki t'ap sèvi l'. Li wete l' dèyè mouton li t'ap okipe yo,
De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.
dèyè manman mouton ki gen pitit dèyè yo, li fè l' wa sou pitit Jakòb yo. Li mete l' gadò pèp Izrayèl la.
Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.
David pran swen yo ak tout kè li. Li kondi yo avèk anpil ladrès.