Psalms 114

CUANDO salió Israel de Egipto, La casa de Jacob del pueblo bárbaro,
Lè pèp Izrayèl la te soti nan peyi Lejip, lè pitit pitit Jakòb yo te kite peyi etranje yo,
Judá fué su consagrada heredad, Israel su señorío.
Bondye chwazi branch fanmi Jida a pou pèp li, moun Izrayèl yo pou byen pa l'.
La mar vió, y huyó; El Jordán se volvió atrás.
Lè Lanmè Wouj la wè l', li pran kouri san gad dèyè. Larivyè Jouden sispann koule desann.
Los montes saltaron como carneros: Los collados como corderitos.
Mòn yo sote ponpe tankou bouk kabrit, ti mòn yo sote ponpe tankou ti mouton.
¿Qué tuviste, oh mar, que huiste? ¿Y tú, oh Jordán, que te volviste atrás?
Kisak pase ou, lanmè, kifè ou pran kouri konsa? Ou menm larivyè Jouden, kisak rive ou kifè ou sispann koule?
Oh montes, ¿por qué saltasteis como carneros, Y vosotros, collados, como corderitos?
Nou menm mòn yo, sa nou genyen pou n'ap sote ponpe konsa tankou bouk kabrit? Nou menm ti mòn yo, poukisa n'ap sote ponpe tankou ti mouton?
Á la presencia del Señor tiembla la tierra, Á la presencia del Dios de Jacob;
Ou menm latè, tranble devan Seyè a, devan Bondye Jakòb la.
Él cual tornó la peña en estanque de aguas, Y en fuente de aguas la roca.
Se li menm ki fè gwo wòch la tounen yon basen dlo, li fè wòch la tounen yon sous dlo.