Lamentations 5

ACUÉRDATE, oh JEHOVÁ, de lo que nos ha sucedido: Ve y mira nuestro oprobio.
Seyè, gade sa ki te rive nou non! Voye je gade nou. Wè nan ki mizè nou ye!
Nuestra heredad se ha vuelto á extraños, Nuestras casas á forasteros.
Peyi nou an nan men moun lòt nasyon! Yo pran kay nou pou yo.
Huérfanos somos sin padre, Nuestras madres como viudas.
Nou se timoun san papa. Manman nou tankou fanm ki pèdi mari yo.
Nuestra agua bebemos por dinero; Nuestra leña por precio compramos.
Se achte pou n' achte dlo pou nou bwè. Si nou pa gen lajan, nou pa jwenn bwa pou nou boule.
Persecución padecemos sobre nuestra cerviz: Nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.
N'ap travay di tankou bourik, tankou bèf kabwa. Nou bouke, nou pa ka pran kanpo.
Al Egipcio y al Asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.
Pou nou ka jwenn manje pou nou manje nou blije ap lonje men bay peyi Lejip ak peyi Lasiri.
Nuestros padres pecaron, y son muertos; Y nosotros llevamos sus castigos.
Zansèt nou yo fè peche. Yo pa la ankò! Se nou menm k'ap peye pou sa yo te fè.
Siervos se enseñorearon de nosotros; No hubo quien de su mano nos librase.
Moun k'ap gouvènen nou yo se esklav yo ye. Pesonn pa ka delivre nou anba men yo.
Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan Delante del cuchillo del desierto.
Se gwo danje lè nou soti al dèyè manje. Ansasen toupatou nan peyi a.
Nuestra piel se ennegreció como un horno Á causa del ardor del hambre.
Grangou ban nou lafyèb. Kò nou cho kou dife.
Violaron á las mujeres en Sión, Á las vírgenes en las ciudades de Judá.
Yo fè kadejak sou madanm nou sou mòn Siyon an. Nan tout ti bouk peyi Jida yo yo kenbe pitit fi nou yo.
Á los príncipes colgaron por su mano; No respetaron el rostro de los viejos.
Yo pran chèf nou yo, yo pann yo. Yo derespekte granmoun nou yo.
Llevaron los mozos á moler, Y los muchachos desfallecieron en la leña.
Yo fòse jenn gason nou yo rale moulen. Ti gason nou yo ap titibe anba gwo chay bwa.
Los ancianos cesaron de la puerta, Los mancebos de sus canciones.
Granmoun yo pa chita nan pòtay lavil la ankò. Jennmoun nou yo pa chante ankò.
Cesó el gozo de nuestro corazón; Nuestro corro se tornó en luto.
Pa gen kè kontan lakay nou. Nou pa danse ankò! Lapenn plen kè nou!
Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡Ay ahora de nosotros! porque pecamos.
Tou sa ki te konn ban nou kè kontan disparèt. Nou te peche, malè tonbe sou nou.
Por esto fué entristecido nuestro corazón, Por esto se entenebrecieron nuestro ojos:
Nou malad nan fon kè nou, nou pa ka wè tèlman n'ap kriye,
Por el monte de Sión que está asolado; Zorras andan en él.
paske mòn Siyon an tounen savann. Se bèt nan bwa ase ki rete la.
Mas tú, JEHOVÁ, permanecerás para siempre: Tu trono de generación en generación.
Men ou menm, Seyè, ou wa pou tou tan. W'ap gouvènen jouk sa kaba.
¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, Y nos dejarás por largos días?
Poukisa ou lage nou pou tout tan sa a? Gen lè ou p'ap janm chonje nou ankò!
Vuélvenos, oh JEHOVÁ, á ti, y nos volveremos: Renueva nuestros días como al principio.
Seyè, fè nou tounen vin jwenn ou non! Fè nou tounen vin jwenn ou! Fè nou viv jan nou te konn viv nan tan lontan an non!
Porque repeliendo nos has desechado; Te has airado contra nosotros en gran manera.
Eske ou voye nou jete pou tout bon? Pou di ou p'ap janm sispann fache sou nou?