Job 3

DESPUÉS de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.

بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب

Y exclamó Job, y dijo:

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

Perezca el día en que yo nací, Y la noche que se dijo: Varón es concebido.

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

Sea aquel día sombrío, Y Dios no cuide de él desde arriba, Ni claridad sobre él resplandezca.

آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.

Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; Repose sobre él nublado, Que lo haga horrible como caliginoso día.

در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.

Ocupe la oscuridad aquella noche; No sea contada entre los días del año, Ni venga en él número de los meses.

آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.

¡Oh si fuere aquella noche solitaria, Que no viniera canción alguna en ella!

آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.

Maldíganla los que maldicen al día, Los que se aprestan para levantar su llanto.

آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.

Oscurézcanse las estrellas de su alba; Espere la luz, y no venga, Ni vea los párpados de la mañana:

در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،

Por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, Ni escondió de mis ojos la miseria.

زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.

¿Por qué no morí yo desde la matriz, Ó fuí traspasado en saliendo del vientre?

چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟

¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué las tetas que mamase?

چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟

Pues que ahora yaciera yo, y reposara; Durmiera, y entonces tuviera reposo,

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Con los reyes y con los consejeros de la tierra, Que edifican para sí los desiertos;

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Ó con los príncipes que poseían el oro, Que henchían sus casas de plata.

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Ó ¿por qué no fuí escondido como aborto, Como los pequeñitos que nunca vieron luz?

چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.

Allí los impíos dejan el perturbar, Y allí descansan los de cansadas fuerzas.

زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.

Allí asimismo reposan los cautivos; No oyen la voz del exactor.

در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.

Allí están el chico y el grande; Y el siervo libre de su señor.

کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.

¿Por qué se da luz al trabajado, Y vida á los de ánimo en amargura,

چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟

Que esperan la muerte, y ella no llega, Aunque la buscan más que tesoros;

آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند

Que se alegran sobremanera, Y se gozan, cuando hallan el sepulcro?

و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.

¿Por qué al hombre que no sabe por donde vaya, Y al cual Dios ha encerrado?

چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟

Pues antes que mi pan viene mi suspiro; Y mis gemidos corren como aguas.

به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

Porque el temor que me espantaba me ha venido, Y hame acontecido lo que temía.

از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.

No he tenido paz, no me aseguré, ni me estuve reposado; Vínome no obstante turbación.

آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.