Psalms 83

Canción: Salmo de Asaph. OH Dios no tengas silencio: No calles, oh Dios, ni te estés quieto.

Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

Porque he aquí que braman tus enemigos; Y tus aborrecedores han alzado cabeza.

Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

Sobre tu pueblo han consultado astuta y secretamente, Y han entrado en consejo contra tus escondidos.

Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

Han dicho: Venid, y cortémoslos de ser pueblo, Y no haya más memoria del nombre de Israel.

Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

Por esto han conspirado de corazón á una, Contra ti han hecho liga;

Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

Los pabellones de los Idumeos y de los Ismaelitas, Moab y los Agarenos;

La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

Gebal, y Ammón, y Amalec; Los Filisteos con los habitadores de Tiro.

Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

También el Assur se ha juntado con ellos: Son por brazo á los hijos de Lot. (Selah.)

Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. Sela.

Hazles como á Madián; Como á Sísara, como á Jabín en el arroyo de Cisón;

Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

Que perecieron en Endor, Fueron hechos muladar de la tierra.

Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

Pon á ellos y á sus capitanes como á Oreb y como á Zeeb; Y como á Zeba y como á Zalmunna, á todos sus príncipes;

Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

Que han dicho: Heredemos para nosotros Las moradas de Dios.

Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

Dios mío, ponlos como á torbellinos; Como á hojarascas delante del viento.

Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

Como fuego que quema el monte, Como llama que abrasa las breñas.

Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

Persíguelos así con tu tempestad, Y asómbralos con tu torbellino.

Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

Llena sus rostros de vergüenza; Y busquen tu nombre, oh JEHOVÁ.

Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

Sean afrentados y turbados para siempre; Y sean deshonrados, y perezcan.

Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

Y conozcan que tu nombre es JEHOVÁ; Tú solo Altísimo sobre toda la tierra.

Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.