Psalms 78

Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.

Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de JEHOVÁ, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

Él estableció testimonio en Jacob, Y puso ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

Á fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

Rompió la mar, é hízolos pasar; É hizo estar las aguas como en un montón.

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

Pues sacó de la peña corrientes, É hizo descender aguas como ríos.

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

Por tanto oyó JEHOVÁ, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

Á pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

É hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

É hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

É hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

¡Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

É hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; É hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

É hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.