Psalms 74

Masquil de Asaph. ¿POR qué, oh Dios, nos has desechado para siempre? ¿Por qué ha humeado tu furor contra las ovejas de tu dehesa?

Kial, ho Dio, Vi forpuŝis nin por ĉiam? Kial fumas Via kolero kontraŭ la ŝafoj de Via paŝtejo?

Acuérdate de tu congregación, que adquiriste de antiguo, Cuando redimiste la vara de tu heredad; Este monte de Sión, donde has habitado.

Rememoru Vian komunumon, kiun Vi aĉetis en la tempo antikva, La genton de Via heredo, kiun Vi liberigis, Ĉi tiun monton Cion, sur kiu Vi loĝiĝis.

Levanta tus pies á los asolamientos eternos: Á todo enemigo que ha hecho mal en el santuario.

Direktu Viajn paŝojn al la eternaj ruinoj, Al ĉio, kion detruis malamiko en la sanktejo.

Tus enemigos han bramado en medio de tus sinagogas: Han puesto sus divisas por señas.

Krias Viaj malamikoj en Via domo, Metis tie siajn signojn.

Cualquiera se hacía famoso según que había levantado El hacha sobre los gruesos maderos.

Oni vidas, kiel ili levas la hakilojn Kontraŭ la lignajn plektaĵojn.

Y ahora con hachas y martillos Han quebrado todas sus entalladuras.

Kaj nun ĉiujn ĝiajn skulptaĵojn Ili dishakas per hakilo kaj marteloj.

Han puesto á fuego tus santuarios, Han profanado el tabernáculo de tu nombre echándolo á tierra.

Ili bruligis per fajro Vian sanktejon, Malhonore alterigis la loĝejon de Via nomo.

Dijeron en su corazón: Destruyámoslos de una vez; Han quemado todas las sinagogas de Dios en el tierra.

Ili diris en sia koro: Ni ruinigos ilin tute; Ili forbruligis ĉiujn domojn de Dio en la lando.

No vemos ya nuestras señales: No hay más profeta; Ni con nosotros hay quien sepa hasta cuándo.

Niajn signojn ni ne vidis; Jam ne ekzistas profeto, Kaj neniu ĉe ni scias, kiel longe tio daŭros.

¿Hasta cuándo, oh Dios, el angustiador nos afrentará? ¿Ha de blasfemar el enemigo perpetuamente tu nombre?

Kiel longe, ho Dio, mokos la premanto? Ĉu eterne la malamiko insultos Vian nomon?

¿Por qué retraes tu mano, y tu diestra? ¿Por qué la escondes dentro de tu seno?

Kial Vi retenas Vian brakon kaj Vian dekstran manon? Ekstermu ilin el Via basko.

Empero Dios es mi rey ya de antiguo; El que obra saludes en medio de la tierra.

Dio estas ja mia Reĝo de antikve, Li faras savon sur la tero.

Tú hendiste la mar con tu fortaleza: Quebrantaste cabezas de ballenas en las aguas.

Vi disŝiris per Via forto la maron, Vi rompis la kapojn de balenoj en la akvo;

Tú magullaste las cabezas del leviathán; Dístelo por comida al pueblo de los desiertos.

Vi disbatis la kapojn de la levjatano, Vi donis ĝin por manĝo al la bestoj de la dezerto;

Tú abriste fuente y río; Tú secaste ríos impetuosos.

Vi elfendis fonton kaj torenton, Vi elsekigis potencajn riverojn.

Tuyo es el día, tuya también es la noche: Tú aparejaste la luna y el sol.

Al Vi apartenas la tago, kaj al Vi apartenas la nokto; Vi aranĝis lumon kaj sunon;

Tú estableciste todos los términos de la tierra: El verano y el invierno tú los formaste.

Vi difinis ĉiujn limojn de la tero; La someron kaj la vintron Vi aranĝis.

Acuérdate de esto: que el enemigo ha dicho afrentas á JEHOVÁ, Y que el pueblo insensato ha blasfemado tu nombre.

Rememoru tion, ke malamiko insultas la Eternulon Kaj popolo malsaĝa malhonoras Vian nomon.

No entregues á las bestias el alma de tu tórtola: Y no olvides para siempre la congregación de tus afligidos.

Ne fordonu al sovaĝa besto la animon de Via turto; La anaron de Viaj mizeruloj ne forgesu por ĉiam.

Mira al pacto: Porque las tenebrosidades de la tierra llenas están de habitaciones de violencia.

Rememoru la interligon, Ĉar ĉiuj mallumaj lokoj de la tero estas plenaj de rabejoj.

No vuelva avergonzado el abatido: El afligido y el menesteroso alabarán tu nombre.

La suferanto ne reiru hontigita; Malriĉulo kaj mizerulo gloru Vian nomon.

Levántate, oh Dios, aboga tu causa: Acuérdate de cómo el insensato te injuria cada día.

Leviĝu, ho Dio, defendu Vian aferon; Rememoru la malhonoron, kiun malsaĝulo faras al Vi ĉiutage.

No olvides las voces de tus enemigos: El alboroto de los que se levantan contra ti sube continuamente.

Ne forgesu la krion de Viaj malamikoj; La bruo de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ Vi, konstante kreskas.