Psalms 44

Al Músico principal: de los hijos de Coré: Masquil. OH Dios, con nuestros oídos hemos oído, nuestros padres nos han contado, La obra que hiciste en sus días, en los tiempos antiguos.

Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

Tú con tu mano echaste las gentes, y los plantaste á ellos; Afligiste los pueblos, y los arrojaste.

Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

Porque no se apoderaron de la tierra por su espada, Ni su brazo los libró; Sino tu diestra, y tu brazo, y la luz de tu rostro, Porque te complaciste en ellos.

Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

Tú, oh Dios, eres mi rey: Manda saludes á Jacob.

Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

Por medio de ti sacudiremos á nuestros enemigos: En tu nombre atropellaremos á nuestros adversarios.

Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

Porque no confiaré en mi arco, Ni mi espada me salvará.

Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

Pues tú nos has guardado de nuestros enemigos, Y has avergonzado á los que nos aborrecían.

Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

En Dios nos gloriaremos todo tiempo, Y para siempre loaremos tu nombre. (Selah.)

Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. Sela.

Empero nos has desechado, y nos has hecho avergonzar; Y no sales en nuestros ejércitos.

Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

Nos hiciste retroceder del enemigo, Y saqueáronnos para sí los que nos aborrecían.

Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

Pusístenos como á ovejas para comida, Y esparcístenos entre las gentes.

Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

Has vendido tu pueblo de balde, Y no pujaste en sus precios.

Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

Pusístenos por vergüenza á nuestros vecinos, Por escarnio y por burla á los que nos rodean.

Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

Pusístenos por proverbio entre las gentes, Por movimiento de cabeza en los pueblos.

Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

Cada día mi vergüenza está delante de mí, Y cúbreme la confusión de mi rostro,

Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

Por la voz del que me vitupera y deshonra, Por razón del enemigo y del que se venga.

Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

Todo esto nos ha venido, y no nos hemos olvidado de ti; Y no hemos faltado á tu pacto.

Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

No se ha vuelto atrás nuestro corazón, Ni tampoco se han apartado nuestros pasos de tus caminos.

Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

Cuando nos quebrantaste en el lugar de los dragones, Y nos cubriste con sombra de muerte,

Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

Si nos hubiésemos olvidado del nombre de nuestro Dios, Ó alzado nuestras manos á dios ajeno,

Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

¿No demandaría Dios esto? Porque él conoce los secretos del corazón.

Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

Empero por tu causa nos matan cada día; Somos tenidos como ovejas para el matadero.

Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

Despierta; ¿por qué duermes, Señor? Despierta, no te alejes para siempre.

Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

¿Por qué escondes tu rostro, Y te olvidas de nuestra aflicción, y de la opresión nuestra?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

Porque nuestra alma está agobiada hasta el polvo: Nuestro vientre está pegado con la tierra.

Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

Levántate para ayudarnos, Y redímenos por tu misericordia.

Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.