Matthew 22

Y RESPONDIENDO Jesús, les volvió á hablar en parábolas, diciendo:

Kaj respondante, Jesuo denove parolis al ili parabole, dirante:

El reino de los cielos es semejante á un hombre rey, que hizo bodas á su hijo;

La regno de la ĉielo similas al unu reĝo, kiu faris edziĝan feston por sia filo,

Y envió sus siervos para que llamasen los llamados á las bodas; mas no quisieron venir.

kaj sendis siajn sklavojn, por voki la invititojn al la edziĝa festo; kaj ili ne volis veni.

Volvió á enviar otros siervos, diciendo: Decid á los llamados: He aquí, mi comida he aparejado; mis toros y animales engordados son muertos, y todo está prevenido: venid á las bodas.

Poste li sendis aliajn sklavojn, dirante: Diru al la invititoj: Jen mi preparis la manĝon; miaj bovoj kaj miaj grasigitaj brutoj estas buĉitaj, kaj ĉio estas preta; venu al la edziĝa festo.

Mas ellos no se cuidaron, y se fueron, uno á su labranza, y otro á sus negocios;

Sed ili malatentis, kaj foriris, unu al sia bieno, alia al sia komercado;

Y otros, tomando á sus siervos, los afrentaron y los mataron.

kaj la ceteraj, kaptinte liajn sklavojn, perfortis kaj mortigis ilin.

Y el rey, oyendo esto, se enojó; y enviando sus ejércitos, destruyó á aquellos homicidas, y puso fuego á su ciudad.

Kaj la reĝo koleris; kaj sendinte siajn armeojn, li pereigis tiujn mortigintojn kaj bruligis ilian urbon.

Entonces dice á sus siervos: Las bodas á la verdad están aparejadas; mas los que eran llamados no eran dignos.

Tiam li diris al siaj sklavoj: La edziĝa festo estas preta, sed la invititoj ne estis indaj.

Id pues á las salidas de los caminos, y llamad á las bodas á cuantos hallareis.

Iru do al la disirejoj de la vojoj, kaj ĉiujn, kiujn vi trovos, invitu al la edziĝa festo.

Y saliendo los siervos por los caminos, juntaron á todos los que hallaron, juntamente malos y buenos: y las bodas fueron llenas de convidados.

Kaj tiuj sklavoj, elirinte sur la vojojn, kunvenigis ĉiujn, kiujn ili trovis, malbonajn kaj bonajn; kaj la edziĝa festo pleniĝis de gastoj.

Y entró el rey para ver los convidados, y vió allí un hombre no vestido de boda.

Sed la reĝo, enveninte por rigardi la gastojn, tie vidis viron, kiu ne havis sur si edziĝofestan veston;

Y le dijo: Amigo, ¿cómo entraste aquí no teniendo vestido de boda? Mas él cerró la boca.

kaj li diris al li: Amiko, kiel vi envenis ĉi tien, ne havante edziĝofestan veston? Kaj li silentadis.

Entonces el rey dijo á los que servían: Atado de pies y de manos tomadle, y echadle en las tinieblas de afuera: allí será el lloro y el crujir de dientes.

Tiam la reĝo diris al siaj servantoj: Ligu lin mane kaj piede, kaj elĵetu lin en la eksteran mallumon; tie estos la plorado kaj la grincado de dentoj.

Porque muchos son llamados, y pocos escogidos.

Ĉar multaj estas vokitaj, sed malmultaj estas elektitaj.

Entonces, idos los Fariseos, consultaron cómo le tomarían en alguna palabra.

Tiam iris la Fariseoj, kaj konsiliĝis, kiel ili povos impliki lin per interparolado.

Y envían á él los discípulos de ellos, con los Herodianos, diciendo: Maestro, sabemos que eres amador de la verdad, y que enseñas con verdad el camino de Dios, y que no te curas de nadie, porque no tienes acepción de persona de hombres.

Kaj ili sendis al li siajn disĉiplojn kun la Herodanoj, por diri: Majstro, ni scias, ke vi estas verama, kaj instruas laŭ vero la vojon de Dio, kaj ne zorgas pri iu ajn; ĉar vi ne favoras la personon de homoj.

Dinos pues, ¿qué te parece? ¿es lícito dar tributo á César, ó no?

Diru do al ni, kiel ŝajnas al vi? ĉu konvenas doni tributon al Cezaro, aŭ ne?

Mas Jesús, entendida la malicia de ellos, les dice: ¿Por qué me tentáis, hipócritas?

Sed Jesuo, sciante ilian ruzecon, diris: Kial vi min provas, hipokrituloj?

Mostradme la moneda del tributo. Y ellos le presentaron un denario.

Montru al mi la tributan moneron. Kaj ili alportis al li denaron.

Entonces les dice: ¿Cúya es esta figura, y lo que está encima escrito?

Kaj li diris al ili: Kies estas ĉi tiu bildo kaj la surskribaĵo?

Dícenle: De César. Y díceles: Pagad pues á César lo que es de César, y á Dios lo que es de Dios.

Ili diris al li: De Cezaro. Tiam li diris al ili: Redonu do al Cezaro la propraĵon de Cezaro, kaj al Dio la propraĵon de Dio.

Y oyendo esto, se maravillaron, y dejándole se fueron.

Kaj aŭdinte, ili miris, kaj lin lasis kaj foriris.

Aquel día llegaron á él los Saduceos, que dicen no haber resurrección, y le preguntaron,

En tiu sama tago alvenis al li Sadukeoj, kiuj diras, ke ne estas releviĝo; kaj ili demandis lin, dirante:

Diciendo: Maestro, Moisés dijo: Si alguno muriere sin hijos, su hermano se casará con su mujer, y despertará simiente á su hermano.

Majstro, Moseo diris: Se iu mortas, ne havante infanojn, lia frato edziĝu kun lia edzino kaj naskigu idaron al sia frato.

Fueron pues, entre nosotros siete hermanos: y el primero tomó mujer, y murió; y no teniendo generación, dejó su mujer á su hermano.

Estis ĉe ni sep fratoj; kaj la unua edziĝis kaj mortis, kaj ne havante idaron, lasis sian edzinon al sia frato;

De la misma manera también el segundo, y el tercero, hasta los siete.

tiel same ankaŭ la dua, kaj la tria, ĝis la sepa.

Y después de todos murió también la mujer.

Kaj post ĉiuj la virino mortis.

En la resurrección pues, ¿de cuál de los siete será ella mujer? porque todos la tuvieron.

En la releviĝo do, por kiu el la sep ŝi estos edzino? ĉar ĉiuj ŝin havis.

Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Erráis ignorando las Escrituras, y el poder de Dios.

Sed Jesuo responde diris: Vi eraras, ne sciante la Skribojn, nek la potencon de Dio.

Porque en la resurrección, ni los hombres tomarán mujeres, ni las mujeres marido; mas son como los ángeles de Dios en el cielo.

Ĉar en la releviĝo oni nek edziĝas nek edziniĝas, sed estas kiel anĝeloj en la ĉielo.

Y de la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído lo que os es dicho por Dios, que dice:

Sed pri la releviĝo el la mortintoj, ĉu vi ne legis tion, kio estis dirita al vi de Dio, nome:

Yo soy el Dios de Abraham, y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob? Dios no es Dios de muertos, sino de vivos.

Mi estas la Dio de Abraham kaj la Dio de Isaak kaj la Dio de Jakob? Dio estas Dio ne de la mortintoj, sed de la vivantoj.

Y oyendo esto las gentes, estaban atónitas de su doctrina.

Kaj kiam la homamaso tion aŭdis, ili miregis pro lia instruado.

Entonces los Fariseos, oyendo que había cerrado la boca á los Saduceos, se juntaron á una.

Sed la Fariseoj, aŭdinte, ke li silentigis la Sadukeojn, kune kolektiĝis.

Y preguntó uno de ellos, intérprete de la ley, tentándole y diciendo:

Kaj unu el ili, leĝisto, demandis lin, provante lin:

Maestro, ¿cuál es el mandamiento grande en la ley?

Majstro, kiu estas la granda ordono en la leĝo?

Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, y de toda tu alma, y de toda tu mente.

Kaj li diris al li: Amu la Eternulon, vian Dion, per via tuta koro kaj per via tuta animo kaj per via tuta menso.

Éste es el primero y el grande mandamiento.

Ĉi tiu estas la granda kaj la unua ordono.

Y el segundo es semejante á éste: Amarás á tu prójimo como á ti mismo.

Kaj dua estas simila al ĝi: Amu vian proksimulon kiel vin mem.

De estos dos mandamientos depende toda la ley y los profetas.

De ĉi tiuj du ordonoj dependas la tuta leĝo kaj la profetoj.

Y estando juntos los Fariseos, Jesús les preguntó,

Kaj kiam la Fariseoj jam kunvenis, Jesuo ilin demandis,

Diciendo: ¿Qué os parece del Cristo? ¿de quién es Hijo? Dícenle: De David.

dirante: Kion vi pensas pri la Kristo? kies filo li estas? Ili diris al li: De David.

Él les dice: ¿Pues cómo David en Espíritu le llama Señor, diciendo:

Li diris al ili: Kial do David, en la Spirito, lin nomas Sinjoro, dirante:

Dijo el Señor á mi Señor: Siéntate á mi diestra, Entre tanto que pongo tus enemigos por estrado de tus pies?

La Eternulo diris al mia Sinjoro: Sidu dekstre de Mi, Ĝis Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj?

Pues si David le llama Señor, ¿cómo es su Hijo?

Se do David nomas lin Sinjoro, kiel li estas lia filo?

Y nadie le podía responder palabra; ni osó alguno desde aquel día preguntarle más.

Kaj neniu povis respondi unu vorton al li, nek iu post tiu tago plu kuraĝis fari al li demandon.