Job 9

Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

Ijob respondis kaj diris:

Ciertamente yo conozco que es así: ¿Y cómo se justificará el hombre con Dios?

Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

Si quisiere contender con él, No le podrá responder á una cosa de mil.

Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

Él es sabio de corazón, y poderoso en fortaleza, ¿Quién se endureció contra él, y quedó en paz?

Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

Que arranca los montes con su furor, Y no conocen quién los trastornó:

Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

Que remueve la tierra de su lugar, Y hace temblar sus columnas:

Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

Que manda al sol, y no sale; Y sella las estrellas:

Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

El que extiende solo los cielos, Y anda sobre las alturas de la mar:

Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

El que hizo el Arcturo, y el Orión, y las Pléyadas, Y los lugares secretos del mediodía:

Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

El que hace cosas grandes é incomprensibles, Y maravillosas, sin número.

Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

He aquí que él pasará delante de mí, y yo no lo veré; Y pasará, y no lo entenderé.

Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

He aquí, arrebatará; ¿quién le hará restituir? ¿Quién le dirá, Qué haces?

Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?

Dios no tornará atrás su ira, Y debajo de él se encorvan los que ayudan á los soberbios.

Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

¿Cuánto menos le responderé yo, Y hablaré con él palabras estudiadas?

Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

Que aunque fuese yo justo, no responderé; Antes habré de rogar á mi juez.

Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

Que si yo le invocase, y él me respondiese, Aun no creeré que haya escuchado mi voz.

Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

Porque me ha quebrado con tempestad, Y ha aumentado mis heridas sin causa.

Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

No me ha concedido que tome mi aliento; Mas hame hartado de amarguras.

Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

Si habláremos de su potencia, fuerte por cierto es; Si de juicio, ¿quién me emplazará?

Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

Si yo me justificare, me condenará mi boca; Si me dijere perfecto, esto me hará inicuo.

Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

Bien que yo fuese íntegro, no conozco mi alma: Reprocharé mi vida.

Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

Una cosa resta que yo diga: Al perfecto y al impío él los consume.

Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

Si azote mata de presto, Ríese de la prueba de los inocentes.

Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

La tierra es entregada en manos de los impíos, Y él cubre el rostro de sus jueces. Si no es él, ¿quién es? ¿dónde está?

La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

Mis días han sido más ligeros que un correo; Huyeron, y no vieron el bien.

Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

Pasaron cual navíos veloces: Como el águila que se arroja á la comida.

Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

Si digo: Olvidaré mi queja, Dejaré mi aburrimiento, y esforzaréme:

Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

Contúrbanme todos mis trabajos; Sé que no me darás por libre.

Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

Yo soy impío, ¿Para qué trabajaré en vano?

Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

Aunque me lave con aguas de nieve, Y limpie mis manos con la misma limpieza,

Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

Aun me hundirás en el hoyo, Y mis propios vestidos me abominarán.

Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

Porque no es hombre como yo, para que yo le responda, Y vengamos juntamente á juicio.

Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

No hay entre nosotros árbitro Que ponga su mano sobre nosotros ambos.

Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

Quite de sobre mí su vara, Y su terror no me espante.

Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

Entonces hablaré, y no le temeré: Porque así no estoy en mí mismo.

Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.