Job 5

AHORA pues da voces, si habrá quien te responda; ¿Y á cuál de los santos te volverás?

Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

Es cierto que al necio la ira lo mata, Y al codicioso consume la envidia.

Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.

Yo he visto al necio que echaba raíces, Y en la misma hora maldije su habitación.

Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.

Sus hijos estarán lejos de la salud, Y en la puerta serán quebrantados, Y no habrá quien los libre.

Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

Su mies comerán los hambrientos, Y sacaránla de entre las espinas, Y los sedientos beberán su hacienda.

Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.

Porque la iniquidad no sale del polvo, Ni la molestia brota de la tierra.

Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

Empero como las centellas se levantan para volar por el aire, Así el hombre nace para la aflicción.

Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

Ciertamente yo buscaría á Dios, Y depositaría en él mis negocios:

Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

El cual hace cosas grandes é inescrutables, Y maravillas que no tienen cuento:

Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;

Que da la lluvia sobre la haz de la tierra, Y envía las aguas por los campos:

Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

Que pone los humildes en altura, Y los enlutados son levantados á salud:

Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.

Que frustra los pensamientos de los astutos, Para que sus manos no hagan nada:

Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

Que prende á los sabios en la astucia de ellos, Y el consejo de los perversos es entontecido;

Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.

De día se topan con tinieblas, Y en mitad del día andan á tientas como de noche:

En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

Y libra de la espada al pobre, de la boca de los impíos, Y de la mano violenta;

Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.

Pues es esperanza al menesteroso, Y la iniquidad cerrará su boca.

Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.

He aquí, bienaventurado es el hombre á quien Dios castiga: Por tanto no menosprecies la corrección del Todopoderoso.

Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;

Porque él es el que hace la llaga, y él la vendará: Él hiere, y sus manos curan.

Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.

En seis tribulaciones te librará, Y en la séptima no te tocará el mal.

En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.

En el hambre te redimirá de la muerte, Y en la guerra de las manos de la espada.

En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

Del azote de la lengua serás encubierto; Ni temerás de la destrucción cuando viniere.

Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.

De la destrucción y del hambre te reirás, Y no temerás de las bestias del campo:

Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

Pues aun con las piedras del campo tendrás tu concierto, Y las bestias del campo te serán pacíficas.

Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

Y sabrás que hay paz en tu tienda; Y visitarás tu morada, y no pecarás.

Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.

Asimismo echarás de ver que tu simiente es mucha, Y tu prole como la hierba de la tierra.

Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

Y vendrás en la vejez á la sepultura, Como el montón de trigo que se coge á su tiempo.

En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

He aquí lo que hemos inquirido, lo cual es así: Óyelo, y juzga tú para contigo.

Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.