Job 36

Y AÑADIÓ Eliú, y dijo:

Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

Espérame un poco, y enseñarte he; Porque todavía tengo razones en orden á Dios.

Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

Tomaré mi noticia de lejos, Y atribuiré justicia á mi Hacedor.

Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

Porque de cierto no son mentira mis palabras; Contigo está el que es íntegro en sus conceptos.

Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

He aquí que Dios es grande, mas no desestima á nadie; Es poderoso en fuerza de sabiduría.

Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

No otorgará vida al impío, Y á los afligidos dará su derecho.

Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

No quitará sus ojos del justo; Antes bien con los reyes los pondrá en solio para siempre, Y serán ensalzados.

Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

Y si estuvieren prendidos en grillos, Y aprisionados en las cuerdas de aflicción,

Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

Él les dará á conocer la obra de ellos, Y que prevalecieron sus rebeliones.

Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

Despierta además el oído de ellos para la corrección, Y díceles que se conviertan de la iniquidad.

Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

Si oyeren, y le sirvieren, Acabarán sus días en bien, y sus años en deleites.

Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

Mas si no oyeren, serán pasados á cuchillo, Y perecerán sin sabiduría.

Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

Empero los hipócritas de corazón lo irritarán más, Y no clamarán cuando él los atare.

La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

Fallecerá el alma de ellos en su mocedad, Y su vida entre los sodomitas.

Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

Al pobre librará de su pobreza, Y en la aflicción despertará su oído.

Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

Asimismo te apartaría de la boca de la angustia Á lugar espacioso, libre de todo apuro; Y te asentará mesa llena de grosura.

Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

Mas tú has llenado el juicio del impío, En vez de sustentar el juicio y la justicia.

Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

Por lo cual teme que en su ira no te quite con golpe, El cual no puedas apartar de ti con gran rescate.

Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

¿Hará él estima de tus riquezas, ni del oro, Ni de todas las fuerzas del poder?

Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

No anheles la noche, En que desaparecen los pueblos de su lugar.

Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

Guárdate, no tornes á la iniquidad; Pues ésta escogiste más bien que la aflicción.

Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

He aquí que Dios es excelso con su potencia; ¿Qué enseñador semejante á él?

Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

¿Quién le ha prescrito su camino? ¿Y quién le dirá: Iniquidad has hecho?

Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

Acuérdate de engrandecer su obra, La cual contemplan los hombres.

Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

Los hombres todos la ven; Mírala el hombre de lejos.

Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

He aquí, Dios es grande, y nosotros no le conocemos; Ni se puede rastrear el número de sus años.

Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

Él reduce las gotas de las aguas, Al derramarse la lluvia según el vapor;

Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

Las cuales destilan las nubes, Goteando en abundancia sobre los hombres.

Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

¿Quién podrá tampoco comprender la extensión de las nubes, Y el sonido estrepitoso de su pabellón?

Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

He aquí que sobre él extiende su luz, Y cobija con ella las raíces de la mar.

Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

Bien que por esos medios castiga á los pueblos, Á la multitud da comida.

Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

Con las nubes encubre la luz, Y mándale no brillar, interponiendo aquéllas.

Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

Tocante á ella anunciará el trueno, su compañero, Que hay acumulación de ira sobre el que se eleva.

Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.