Job 33

POR tanto, Job, oye ahora mis razones, Y escucha todas mis palabras.

Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.

He aquí yo abriré ahora mi boca, Y mi lengua hablará en mi garganta.

Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.

Mis razones declararán la rectitud de mi corazón, Y mis labios proferirán pura sabiduría.

Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.

El espíritu de Dios me hizo, Y la inspiración del Omnipotente me dió vida.

La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.

Si pudieres, respóndeme: Dispón tus palabras, está delante de mí.

Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.

Heme aquí á mí en lugar de Dios, conforme á tu dicho: De lodo soy yo también formado.

Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.

He aquí que mi terror no te espantará, Ni mi mano se agravará sobre ti.

Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.

De cierto tú dijiste á oídos míos, Y yo oí la voz de tus palabras que decían:

Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:

Yo soy limpio y sin defecto; Y soy inocente, y no hay maldad en mí.

Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;

He aquí que él buscó achaques contra mí, Y me tiene por su enemigo;

Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;

Puso mis pies en el cepo, Y guardó todas mis sendas.

Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.

He aquí en esto no has hablado justamente: Yo te responderé que mayor es Dios que el hombre.

Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.

¿Por qué tomaste pleito contra él? Porque él no da cuenta de ninguna de sus razones.

Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?

Sin embargo, en una ó en dos maneras habla Dios; Mas el hombre no entiende.

Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.

Por sueño de visión nocturna, Cuando el sueño cae sobre los hombres, Cuando se adormecen sobre el lecho;

En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,

Entonces revela al oído de los hombres, Y les señala su consejo;

Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,

Para quitar al hombre de su obra, Y apartar del varón la soberbia.

Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,

Detendrá su alma de corrupción, Y su vida de que pase á cuchillo.

Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.

También sobre su cama es castigado Con dolor fuerte en todos sus huesos,

Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.

Que le hace que su vida aborrezca el pan, Y su alma la comida suave.

Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.

Su carne desfallece sin verse, Y sus huesos, que antes no se veían, aparecen.

Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.

Y su alma se acerca al sepulcro, Y su vida á los que causan la muerte.

Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.

Si tuviera cerca de él Algún elocuente anunciador muy escogido, Que anuncie al hombre su deber;

Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,

Que le diga que Dios tuvo de él misericordia, Que lo libró de descender al sepulcro, Que halló redención:

Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.

Enterneceráse su carne más que de niño, Volverá á los días de su mocedad.

Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.

Orará á Dios, y le amará, Y verá su faz con júbilo: Y él restituirá al hombre su justicia.

Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.

Él mira sobre los hombres; y el que dijere: Pequé, y pervertí lo recto, Y no me ha aprovechado;

Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;

Dios redimirá su alma, que no pase al sepulcro, Y su vida se verá en luz.

Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.

He aquí, todas estas cosas hace Dios Dos y tres veces con el hombre;

Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,

Para apartar su alma del sepulcro, Y para iluminarlo con la luz de los vivientes.

Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.

Escucha, Job, y óyeme; Calla, y yo hablaré.

Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.

Que si tuvieres razones, respóndeme; Habla, porque yo te quiero justificar.

Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.

Y si no, óyeme tú á mí; Calla, y enseñarte he sabiduría.

Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.