Job 32

Y CESARON estos tres varones de responder á Job, por cuanto él era justo en sus ojos.

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

Entonces Eliú hijo de Barachêl, Buzita, de la familia de Ram, se enojó con furor contra Job: enojóse con furor, por cuanto justificaba su vida más que á Dios.

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

Enojóse asimismo con furor contra sus tres amigos, porque no hallaban qué responder, aunque habían condenado á Job.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

Y Eliú había esperado á Job en la disputa, porque eran más viejos de días que él.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

Empero viendo Eliú que no había respuesta en la boca de aquellos tres varones, su furor se encendió.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

Y respondió Eliú hijo de Barachêl, Buzita, y dijo: Yo soy menor de días y vosotros viejos; He tenido por tanto miedo, y temido declararos mi opinión.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

Yo decía: Los días hablarán, Y la muchedumbre de años declarará sabiduría.

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

Ciertamente espíritu hay en el hombre, É inspiración del Omnipotente los hace que entiendan.

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

No los grandes son los sabios, Ni los viejos entienden el derecho.

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

Por tanto yo dije: Escuchadme; Declararé yo también mi sabiduría.

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

He aquí yo he esperado á vuestras razones, He escuchado vuestros argumentos, En tanto que buscabais palabras.

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

Os he pues prestado atención, Y he aquí que no hay de vosotros quien redarguya á Job, Y responda á sus razones.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

Porque no digáis: Nosotros hemos hallado sabiduría: Lanzólo Dios, no el hombre.

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

Ahora bien, Job no enderezó á mí sus palabras, Ni yo le responderé con vuestras razones.

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

Espantáronse, no respondieron más; Fuéronseles los razonamientos.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

Yo pues he esperado, porque no hablaban, Antes pararon, y no respondieron más.

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

Por eso yo también responderé mi parte, También yo declararé mi juicio.

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Porque lleno estoy de palabras, Y el espíritu de mi vientre me constriñe.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

De cierto mi vientre está como el vino que no tiene respiradero, Y se rompe como odres nuevos.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

Hablaré pues y respiraré; Abriré mis labios, y responderé.

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

No haré ahora acepción de personas, Ni usaré con hombre de lisonjeros títulos.

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

Porque no sé hablar lisonjas: De otra manera en breve mi Hacedor me consuma.

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.