Job 31

HICE pacto con mis ojos: ¿Cómo pues había yo de pensar en virgen?

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

Porque ¿qué galardón me daría de arriba Dios, Y qué heredad el Omnipotente de las alturas?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

¿No hay quebrantamiento para el impío, Y extrañamiento para los que obran iniquidad?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

¿No ve él mis caminos, Y cuenta todos mis pasos?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

Si anduve con mentira, Y si mi pie se apresuró á engaño,

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

Péseme Dios en balanzas de justicia, Y conocerá mi integridad.

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

Si mis pasos se apartaron del camino, Y si mi corazón se fué tras mis ojos, Y si algo se apegó á mis manos,

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

Siembre yo, y otro coma, Y mis verduras sean arrancadas.

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

Si fué mi corazón engañado acerca de mujer, Y si estuve acechando á la puerta de mi prójimo:

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

Muela para otro mi mujer, Y sobre ella otros se encorven.

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

Porque es maldad é iniquidad, Que han de castigar los jueces.

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

Porque es fuego que devoraría hasta el sepulcro, Y desarraigaría toda mi hacienda.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

Si hubiera tenido en poco el derecho de mi siervo y de mi sierva, Cuando ellos pleitearan conmigo,

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

¿Qué haría yo cuando Dios se levantase? Y cuando él visitara, ¿qué le respondería yo?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

El que en el vientre me hizo á mí, ¿no lo hizo á él? ¿Y no nos dispuso uno mismo en la matriz?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

Si estorbé el contento de los pobres, É hice desfallecer los ojos de la viuda;

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

Y si comí mi bocado solo, Y no comió de él el huérfano;

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

(Porque desde mi mocedad creció conmigo como con padre, Y desde el vientre de mi madre fuí guía de la viuda;)

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

Si he visto que pereciera alguno sin vestido, Y al menesteroso sin cobertura;

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

Si no me bendijeron sus lomos, Y del vellón de mis ovejas se calentaron;

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

Si alcé contra el huérfano mi mano, Aunque viese que me ayudarían en la puerta;

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

Mi espalda se caiga de mi hombro, Y mi brazo sea quebrado de mi canilla.

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

Porque temí el castigo de Dios, Contra cuya alteza yo no tendría poder.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

Si puse en oro mi esperanza, Y dije al oro: Mi confianza eres tú;

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

Si me alegré de que mi hacienda se multiplicase, Y de que mi mano hallase mucho;

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

Si he mirado al sol cuando resplandecía, Y á la luna cuando iba hermosa,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

Y mi corazón se engañó en secreto, Y mi boca besó mi mano:

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

Esto también fuera maldad juzgada; Porque habría negado al Dios soberano.

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

Si me alegré en el quebrantamiento del que me aborrecía, Y me regocijé cuando le halló el mal;

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

(Que ni aun entregué al pecado mi paladar, Pidiendo maldición para su alma;)

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

Cuando mis domésticos decían: ¡Quién nos diese de su carne! nunca nos hartaríamos.

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

El extranjero no tenía fuera la noche; Mis puertas abría al caminante.

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

Si encubrí, como los hombres mis prevaricaciones, Escondiendo en mi seno mi iniquidad;

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

Porque quebrantaba á la gran multitud, Y el menosprecio de las familias me atemorizó, Y callé, y no salí de mi puerta:

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

¡Quién me diera quien me oyese! He aquí mi impresión es que el Omnipotente testificaría por mí, Aunque mi adversario me hiciera el proceso.

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

Ciertamente yo lo llevaría sobre mi hombro, Y me lo ataría en lugar de corona.

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

Yo le contaría el número de mis pasos, Y como príncipe me llegaría á él.

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

Si mi tierra clama contra mí, Y lloran todos sus surcos;

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

Si comí su sustancia sin dinero, Ó afligí el alma de sus dueños;

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

En lugar de trigo me nazcan abrojos, Y espinas en lugar de cebada.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.