Job 27

Y REASUMIÓ Job su discurso, y dijo:

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

Vive Dios, el cual ha apartado mi causa, Y el Omnipotente, que amargó el alma mía,

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

Que todo el tiempo que mi alma estuviere en mí, Y hubiere hálito de Dios en mis narices,

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

Mis labios no hablarán iniquidad, Ni mi lengua pronunciará engaño.

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

Nunca tal acontezca que yo os justifique: Hasta morir no quitaré de mí mi integridad.

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

Mi justicia tengo asida, y no la cederé: No me reprochará mi corazón en el tiempo de mi vida.

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

Sea como el impío mi enemigo, Y como el inicuo mi adversario.

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Porque ¿cuál es la esperanza del hipócrita, por mucho que hubiere robado, Cuando Dios arrebatare su alma?

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

¿Oirá Dios su clamor Cuando la tribulación sobre él viniere?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

¿Deleitaráse en el Omnipotente? ¿Invocará á Dios en todo tiempo?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

Yo os enseñaré en orden á la mano de Dios: No esconderé lo que hay para con el Omnipotente.

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

He aquí que todos vosotros lo habéis visto: ¿Por qué pues os desvanecéis con fantasía?

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Ésta es para con Dios la suerte del hombre impío, Y la herencia que los violentos han de recibir del Omnipotente.

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

Si sus hijos fueren multiplicados, serán para el cuchillo; Y sus pequeños no se hartarán de pan;

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

Los que le quedaren, en muerte serán sepultados; Y no llorarán sus viudas.

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

Si amontonare plata como polvo, Y si preparare ropa como lodo;

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

Habrála él preparado, mas el justo se vestirá, Y el inocente repartirá la plata.

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

Edificó su casa como la polilla, Y cual cabaña que el guarda hizo.

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

El rico dormirá, mas no será recogido: Abrirá sus ojos, mas él no será.

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Asirán de él terrores como aguas: Torbellino lo arrebatará de noche.

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Lo antecogerá el solano, y partirá; Y tempestad lo arrebatará del lugar suyo.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

Dios pues descargará sobre él, y no perdonará: Hará él por huir de su mano.

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

Batirán sus manos sobre él, Y desde su lugar le silbarán.

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.