Job 20

Y RESPONDIÓ Sophar Naamathita, y dijo:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Por cierto mis pensamientos me hacen responder, Y por tanto me apresuro.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

La reprensión de mi censura he oído, Y háceme responder el espíritu de mi inteligencia.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

¿No sabes esto que fué siempre, Desde el tiempo que fué puesto el hombre sobre la tierra,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

Que la alegría de los impíos es breve, Y el gozo del hipócrita por un momento?

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

Si subiere su altivez hasta el cielo, Y su cabeza tocare en las nubes,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

Con su estiércol perecerá para siempre: Los que le hubieren visto, dirán: ¿Qué es de él?

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

Como sueño volará, y no será hallado: Y disiparáse como visión nocturna.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

El ojo que le habrá visto, nunca más le verá; Ni su lugar le echará más de ver.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Sus hijos pobres andarán rogando; Y sus manos tornarán lo que él robó.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Sus huesos están llenos de sus mocedades, Y con él serán sepultados en el polvo.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Si el mal se endulzó en su boca, Si lo ocultaba debajo de su lengua;

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

Si le parecía bien, y no lo dejaba, Mas antes lo detenía entre su paladar;

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

Su comida se mudará en sus entrañas, Hiel de áspides será dentro de él.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

Devoró riquezas, mas vomitarálas; De su vientre las sacará Dios.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Veneno de áspides chupará; Matarálo lengua de víbora.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

No verá los arroyos, los ríos, Los torrentes de miel y de manteca.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

Restituirá el trabajo conforme á la hacienda que tomó; Y no tragará, ni gozará.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

Por cuanto quebrantó y desamparó á los pobres, Robó casas, y no las edificó;

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

Por tanto, no sentirá él sosiego en su vientre, Ni salvará nada de lo que codiciaba.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

No quedó nada que no comiese: Por tanto su bien no será durable.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Cuando fuere lleno su bastimento, tendrá angustia: Las manos todas de los malvados vendrán sobre él.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

Cuando se pusiere á henchir su vientre, Dios enviará sobre él el furor de su ira, Y harála llover sobre él y sobre su comida.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

Huirá de las armas de hierro, Y el arco de acero le atravesará.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Desenvainará y sacará saeta de su aljaba, Y relumbrante pasará por su hiel: Sobre él vendrán terrores.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

Todas tinieblas están guardadas para sus secretos: Fuego no soplado lo devorará; Su sucesor será quebrantado en su tienda.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Los cielos descubrirán su iniquidad, Y la tierra se levantará contra él.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Los renuevos de su casa serán trasportados; Serán derramados en el día de su furor.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Ésta es la parte que Dios apareja al hombre impío, Y la heredad que Dios le señala por su palabra.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.