Job 19

Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

Ijob respondis kaj diris:

¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

É hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

¡Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ¡Quién diese que se escribieran en un libro!

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

¡Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.