Job 3

DESPUÉS de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.

Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

Y exclamó Job, y dijo:

Want Job antwoordde en zeide:

Perezca el día en que yo nací, Y la noche que se dijo: Varón es concebido.

De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;

Sea aquel día sombrío, Y Dios no cuide de él desde arriba, Ni claridad sobre él resplandezca.

Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;

Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; Repose sobre él nublado, Que lo haga horrible como caliginoso día.

Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

Ocupe la oscuridad aquella noche; No sea contada entre los días del año, Ni venga en él número de los meses.

Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

¡Oh si fuere aquella noche solitaria, Que no viniera canción alguna en ella!

Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

Maldíganla los que maldicen al día, Los que se aprestan para levantar su llanto.

Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

Oscurézcanse las estrellas de su alba; Espere la luz, y no venga, Ni vea los párpados de la mañana:

Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

Por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, Ni escondió de mis ojos la miseria.

Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

¿Por qué no morí yo desde la matriz, Ó fuí traspasado en saliendo del vientre?

Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué las tetas que mamase?

Waarom zijn mij de knieën voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

Pues que ahora yaciera yo, y reposara; Durmiera, y entonces tuviera reposo,

Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

Con los reyes y con los consejeros de la tierra, Que edifican para sí los desiertos;

Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

Ó con los príncipes que poseían el oro, Que henchían sus casas de plata.

Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

Ó ¿por qué no fuí escondido como aborto, Como los pequeñitos que nunca vieron luz?

Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

Allí los impíos dejan el perturbar, Y allí descansan los de cansadas fuerzas.

Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

Allí asimismo reposan los cautivos; No oyen la voz del exactor.

Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

Allí están el chico y el grande; Y el siervo libre de su señor.

De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

¿Por qué se da luz al trabajado, Y vida á los de ánimo en amargura,

Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

Que esperan la muerte, y ella no llega, Aunque la buscan más que tesoros;

Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

Que se alegran sobremanera, Y se gozan, cuando hallan el sepulcro?

Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

¿Por qué al hombre que no sabe por donde vaya, Y al cual Dios ha encerrado?

Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

Pues antes que mi pan viene mi suspiro; Y mis gemidos corren como aguas.

Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

Porque el temor que me espantaba me ha venido, Y hame acontecido lo que temía.

Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.

No he tenido paz, no me aseguré, ni me estuve reposado; Vínome no obstante turbación.

Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.