Job 6

Y RESPONDIÓ Job y dijo:

A Job progovori i reče:

¡Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, Y se alzasen igualmente en balanza!

"O, kad bi se jad moj izmjeriti mog'o, a nevolje moje stavit' na tezulju!

Porque pesaría aquél más que la arena del mar: Y por tanto mis palabras son cortadas.

Teže one jesu od sveg pijeska morskog, i stoga mi riječi zastraniti znaju.

Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, Cuyo veneno bebe mi espíritu; Y terrores de Dios me combaten.

Strijele Svesilnoga u mojem su mesu, ljuti otrov njihov ispija mi dušu, Božje se strahote oborile na me.

¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿Muge el buey junto á su pasto?

TÓa, kraj svježe trave njače li magarac, muče li goveče kraj punih jasala?

¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿Ó habrá gusto en la clara del huevo?

Zar hranu bljutavu jedemo bez soli? Zar kakove slasti ima u bjelancu?

Las cosas que mi alma no quería tocar, Por los dolores son mi comida.

Al' ono što mi se gadilo dotaći, to mi je sada sva hrana u bolesti.

¡Quién me diera que viniese mi petición, Y que Dios me otorgase lo que espero;

O, da bi se molba moja uslišala, da mi Bog ispuni ono čem se nadam!

Y que pluguiera á Dios quebrantarme; Que soltara su mano, y me deshiciera!

O, kada bi me Bog uništiti htio, kada bi mahnuo rukom da me satre!

Y sería aún mi consuelo, Si me asaltase con dolor sin dar más tregua, Que yo no he escondido las palabras del Santo.

Za mene bi prava utjeha to bila, klicati bih mog'o u mukama teškim što se ne protivljah odluci Svetoga.

¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?

Zar snage imam da mogu čekati? Radi kakve svrhe da ja duže živim?

¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿Ó mi carne, es de acero?

Zar je snaga moja k'o snaga kamena, zar je tijelo moje od mjedi liveno?

¿No me ayudo cuanto puedo, Y el poder me falta del todo?

Na što se u sebi osloniti mogu? Zar mi svaka pomoć nije uskraćena?

El atribulado es consolado de su compañero: Mas hase abandonado el temor del Omnipotente.

Tko odbija milost bližnjemu svojemu, prezreo je strah od Boga Svesilnoga.

Mis hermanos han mentido cual arroyo: Pasáronse como corrientes impetuosas,

Kao potok me iznevjeriše braća, kao bujice zimske svoje korito.

Que están escondidas por la helada, Y encubiertas con nieve;

Od leda mutne vode im se nadimlju, 'bujaju od snijega što se topit' stao;

Que al tiempo del calor son deshechas, Y en calentándose, desaparecen de su lugar;

al u doba sušno naskoro presahnu, od žege ishlape tada iz korita.

Apártanse de la senda de su rumbo, Van menguando y piérdense.

Karavane zbog njih skreću sa putova, u pustinju zađu i u njoj se gube.

Miraron los caminantes de Temán, Los caminantes de Saba esperaron en ellas:

Karavane temske očima ih traže, putnici iz Šebe nadaju se njima.

Mas fueron avergonzados por su esperanza; Porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.

A kad do njih dođu, nađu se u čudu, jer su se u nadi svojoj prevarili.

Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: Que habéis visto el tormento, y teméis.

U ovom ste času i vi meni takvi: vidjeste strahotu pa se preplašiste.

¿Os he dicho yo: Traedme, Y pagad por mí de vuestra hacienda;

Rekoh li vam možda: 'Darujte mi štogod, poklonite nešto od svojega blaga;

Y libradme de la mano del opresor, Y redimidme del poder de los violentos?

iz šake dušmanske izbavite mene, oslobodite me silnikova jarma?'

Enseñadme, y yo callaré: Y hacedme entender en qué he errado.

Vi me poučite, pa ću ušutjeti, u čem je moj prijestup, pokažite meni.

¡Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?

O, kako su snažne besjede iskrene! Al' kamo to vaši smjeraju prijekori?

¿Pensáis censurar palabras, Y los discursos de un desesperado, que son como el viento?

Mislite li možda prekoriti riječi? TÓa u vjetar ide govor očajnikov!

También os arrojáis sobre el huérfano, Y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.

Nad sirotom kocku zar biste bacali i sa prijateljem trgovali svojim?

Ahora pues, si queréis, mirad en mí, Y ved si miento delante de vosotros.

U oči me sada dobro pogledajte, paz'te neću li vam slagati u lice.

Tornad ahora, y no haya iniquidad; Volved aún á considerar mi justicia en esto.

Povucite riječ! Kakve li nepravde! Povucite riječ, neporočan ja sam!

¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir las cosas depravadas?

Zar pakosti ima na usnama mojim? Zar nesreću svaku okusio nisam?