Psalms 83

(O cîntare. Un psalm al lui Asaf.) Dumnezeule, nu tăcea! Nu tăcea, şi nu Te odihni, Dumnezeule!

Ωιδη Ψαλμου του Ασαφ. Θεε, μη σιωπησης μη σιγησης και μη ησυχασης, Θεε.

Căci iată că vrăjmaşii Tăi se frămîntă, şi ceice Te urăsc înalţă capul.

Διοτι, ιδου, οι εχθροι σου θορυβουσι, και οι μισουντες σε υψωσαν κεφαλην.

Fac planuri pline de vicleşug împotriva poporului Tău, şi se sfătuiesc împotriva celor ocrotiţi de Tine.

Κακην βουλην ελαβον κατα του λαου σου και συνεβουλευθησαν κατα των εκλεκτων σου.

,,Veniţi``, zic ei, ,,să -i nimicim din mijlocul neamurilor, ca să nu se mai pomenească numele lui Israel!``

Ειπον, Ελθετε, και ας εξολοθρευσωμεν αυτους απο του να ηναι εθνος και το ονομα του Ισραηλ ας μη μνημονευηται πλεον.

Se strîng toţi cu o inimă, fac un legămînt împotriva Ta:

Διοτι εκ συμφωνου συνεβουλευθησαν ομου συνεμαχησαν κατα σου

corturile lui Edom şi Ismaeliţii, Moabul şi Hagareniţii,

αι σκηναι του Εδωμ και οι Ισμαηλιται ο Μωαβ και οι Αγαρηνοι

Ghebal, Amon, Amalec, Filistenii cu locuitorii Tirului.

Ο Γεβαλ και ο Αμμων και ο Αμαληκ οι Φιλισταιοι μετα των κατοικουντων την Τυρον.

Asiria se uneşte şi ea cu ei, şi îşi împrumută braţul ei copiilor lui Lot. -(Oprire).

Και αυτος ο Ασσουρ ηνωθη μετ αυτων εβοηθησαν τους υιους του Λωτ. Διαψαλμα.

Fă-le ca lui Madian, ca lui Sisera, ca lui Iabin la pîrîul Chison,

Καμε εις αυτους ως εις τους Μαδιανιτας, ως εις τον Σισαραν, ως εις τον Ιαβειν εν τω χειμαρρω Κεισων

cari au fost nimiciţi la En-Dor, şi au ajuns un gunoi pentru îngrăşarea pămîntului.

οιτινες απωλεσθησαν εν Εν−δωρ εγειναν κοπρος δια την γην.

Căpeteniile lor fă-le ca lui Oreb şi Zeeb, şi tuturor domnilor lor ca lui Zebah şi Ţalmuna!

Καμε τους αρχοντας αυτων ως τον Ωρηβ και ως τον Ζηβ και ως τον Ζεβεε και ως τον Σαλμαναν παντας τους αρχηγους αυτων

Căci ei zic: ,,Să punem mîna pe locuinţele lui Dumnezeu!``

οιτινες ειπον, Ας κληρονομησωμεν εις εαυτους τα κατοικητηρια του Θεου.

Dumnezeule, fă -i ca vîrtejul de praf, ca paiul luat de vînt,

Θεε μου, καμε αυτους ως τροχον, ως αχυρον κατα προσωπον ανεμου.

Ca focul care arde pădurea, şi ca flacăra, care aprinde munţii!

Ως το πυρ καιει το δασος, και ως η φλοξ κατακαιει τα ορη,

Urmăreşte -i astfel cu furtuna Ta, şi bagă groaza în ei cu vijelia Ta!

ουτω καταδιωξον αυτους με την ανεμοζαλην σου, και με τον ανεμοστροβιλον σου κατατρομαξον αυτους.

Acopere-le faţa de ruşine, ca să caute Numele Tău, Doamne!

Γεμισον τα προσωπα αυτων απο ατιμιας, και θελουσι ζητησει το ονομα σου, Κυριε.

Să fie ruşinaţi şi îngroziţi pe vecie, să le roşească obrazul de ruşine şi să piară!

Ας καταισχυνθωσι και ας ταραχθωσι διαπαντος και ας εντραπωσι και ας απολεσθωσι

Ca să ştie că numai Tu, al cărui Nume este Domnul, Tu eşti Cel Prea Înalt pe tot pămîntul;

και ας γνωρισωσιν οτι συ, του οποιου το ονομα ειναι Κυριος, εισαι ο μονος Υψιστος επι πασαν την γην.