Psalms 147

Lăudaţi pe Domnul! Căci este frumos să lăudăm pe Dumnezeul nostru, căci este plăcut, şi se cuvine să -L lăudăm.
Αινειτε τον Κυριον διοτι ειναι καλον να ψαλλωμεν εις τον Θεον ημων διοτι ειναι τερπνον, η αινεσις πρεπουσα.
Domnul zideşte iarăş Ierusalimul, strînge pe surghiuniţii lui Israel;
Ο Κυριος οικοδομει την Ιερουσαλημ θελει συναξει τους διεσπαρμενους του Ισραηλ.
tămăduieşte pe cei cu inima zdrobită, şi le leagă rănile.
Ιατρευει τους συντετριμμενους την καρδιαν και δενει τας πληγας αυτων.
El socoteşte numărul stelelor, şi le dă nume la toate.
Αριθμει τα πληθη των αστρων Καλει τα παντα ονομαστι.
Mare este Domnul nostru şi puternic prin tăria Lui, priceperea Lui este fără margini.
Μεγας ο Κυριος ημων και μεγαλη η δυναμις αυτου η συνεσις αυτου αμετρητος.
Domnul sprijineşte pe cei nenorociţi, şi doboară pe cei răi la pămînt.
Ο Κυριος υψονει τους πραους, τους δε ασεβεις ταπεινονει εως εδαφους.
Cîntaţi Domnului cu mulţămiri, lăudaţi pe Dumnezeul nostru cu arfa!
Ψαλατε εις τον Κυριον ευχαριστουντες ψαλμωδειτε εις τον Θεον ημων εν κιθαρα
El acopere cerul cu nori, pregăteşte ploaia pentru pămînt, şi face să răsară iarba pe munţi.
τον σκεπαζοντα τον ουρανον με νεφελας τον ετοιμαζοντα βροχην δια την γην τον αναδιδοντα χορτον επι των ορεων
El dă hrană vitelor, şi puilor corbului cînd strigă.
τον διδοντα εις τα κτηνη την τροφην αυτων και εις τους νεοσσους των κορακων, οιτινες κραζουσι προς αυτον.
Nu de puterea calului Se bucură El, nu-Şi găseşte plăcerea în picioarele omului.
Δεν χαιρει εις την δυναμιν του ιππου δεν ηδυνεται εις τους ποδας του ανδρος.
Domnul iubeşte pe cei ce se tem de El, pe cei ce nădăjduiesc în bunătatea Lui.
Ο Κυριος ηδυνεται εις τους φοβουμενους αυτον, εις τους ελπιζοντας επι το ελεος αυτου.
Laudă pe Domnul, Ierusalime, laudă pe Dumnezeul tău, Sioane!
Επαινει, Ιερουσαλημ, τον Κυριον αινει τον Θεον σου, Σιων.
Căci El întăreşte zăvoarele porţilor, El binecuvintează pe fiii tăi în mijlocul tău;
Διοτι ενεδυναμωσε τους μοχλους των πυλων σου ηυλογησε τους υιους σου εν μεσω σου.
El dă pace ţinutului tău, şi te satură cu cel mai bun grîu
Βαλλει ειρηνην εις τα ορια σου σε χορταινει με το παχος του σιτου.
El Îşi trimete poruncile pe pămînt, Cuvîntul Lui aleargă cu iuţeală mare.
Αποστελλει το προσταγμα αυτου εις την γην, ο λογος αυτου τρεχει ταχυτατα.
El dă zăpada ca lîna, El presară bruma albă ca cenuşa;
Διδει χιονα ως μαλλιον διασπειρει την παχνην ως στακτην.
El Îşi asvîrle ghiaţa în bucăţi; cine poate sta înaintea frigului Său?
Ριπτει τον κρυσταλλον αυτου ως κομματια εμπροσθεν του ψυχους αυτου τις δυναται να σταθη;
El Îşi trimete Cuvîntul Său, şi le topeşte; pune să sufle vîntul Lui, şi apele curg.
Αποστελλει τον λογον αυτου και διαλυει αυτα φυσα τον ανεμον αυτου, και τα υδατα ρεουσιν.
El descopere lui Iacov Cuvîntul Său, lui Israel legile şi poruncile Sale.
Αναγγελλει τον λογον αυτου προς τον Ιακωβ, τα διαταγματα αυτου και τας κρισεις αυτου προς τον Ισραηλ.
El n -a lucrat aşa cu toate neamurile, şi ele nu cunosc poruncile Lui. Lăudaţi pe Domnul!
Δεν εκαμεν ουτως εις ουδεν εθνος ουδε εγνωρισαν τας κρισεις αυτου. Αλληλουια.