Psalms 120

(O cîntare a treptelor.) Către Domnul strig în strîmtorarea mea, şi El m'ascultă.

Ωιδη των Αναβαθμων. Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.

Doamne, scapă-mi sufletul de buza mincinoasă, de limba înşelătoare!

Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.

Ce-ţi dă El ţie, ce-ţi aduce El ţie, limbă înşelătoare!

Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;

Săgeţi ascuţite de războinic, cu cărbuni aprinşi de ieniper.

Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.

Vai de mine că locuiesc la Meşec, că locuiesc în corturile Chedarului!

Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ

Destul mi -a locuit sufletul lîngă cei ce urăsc pacea.

Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.

Eu sînt pentru pace; dar deîndată ce vorbesc eu, ei sînt pentru război.

Εγω αγαπω την ειρηνην αλλ οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.