Proverbs 2

2:1

Fiule, dacă vei primi cuvintele mele, dacă vei păstra cu tine învăţăturile mele,

Υιε μου, εαν δεχθης τους λογους μου και ταμιευσης τας εντολας μου παρα σεαυτω,

2:2

dacă vei lua aminte la înţelepciune, şi dacă-ţi vei pleca inima la pricepere;

ωστε να προσεξη το ωτιον σου εις την σοφιαν, να κλινης την καρδιαν σου εις την συνεσιν

2:3

dacă vei cere înţelepciune, şi dacă te vei ruga pentru pricepere,

και εαν επικαλεσθης την φρονησιν, και υψωσης την φωνην σου εις την συνεσιν

2:4

dacă o vei căuta ca argintul, şi vei umbla după ea ca după o comoară,

εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και εξερευνησης αυτην ως κεκρυμμενους θησαυρους,

2:5

atunci vei înţelege frica de Domnul, şi vei găsi cunoştinţa lui Dumnezeu.

τοτε θελεις εννοησει τον φοβον του Κυριου και θελεις ευρει την επιγνωσιν του Θεου.

2:6

Căci Domnul dă înţelepciune; din gura Lui iese cunoştinţă şi pricepere.

Διοτι ο Κυριος διδει σοφιαν εκ του στοματος αυτου εξερχεται γνωσις και συνεσις.

2:7

El dă izbîndă celor fără prihană, dă un scut celor ce umblă în nevinovăţie.

Αποταμιευει σωτηριαν εις τους ευθεις ειναι ασπις εις τους περιπατουντας εν ακεραιοτητι,

2:8

Ocroteşte cărările neprihănirii, şi păzeşte calea credincioşilor Lui.

υπερασπιζων τας οδους της δικαιοσυνης και φυλαττων την οδον των οσιων αυτου.

2:9

Atunci vei înţelege dreptatea, judecata, nepărtinirea, toate căile cari duc la bine.

Τοτε θελεις εννοησει δικαιοσυνην και κρισιν και ευθυτητα, πασαν οδον αγαθην.

2:10

Căci înţelepciunea va veni în inima ta, şi cunoştinţa va fi desfătarea sufletului tău;

Εαν η σοφια εισελθη εις την καρδιαν σου και η γνωσις ηδυνη την ψυχην σου,

2:11

chibzuinţa va veghea asupra ta, priceperea te va păzi,

ορθη βουλη θελει σε φυλαττει, συνεσις θελει σε διατηρει

2:12

ca să te scape de calea cea rea, de omul care ţine cuvîntări stricate;

δια να σε ελευθερονη απο της οδου της πονηρας, απο ανθρωπου λαλουντος δολια,

2:13

de ceice părăsesc cărările adevărate, ca să umble pe drumuri întunecoase;

οιτινες εγκαταλειπουσι τας οδους της ευθυτητος, δια να περιπατωσιν εν ταις οδοις του σκοτους

2:14

cari se bucură să facă răul, şi îşi pun plăcerea în răutate,

οιτινες ηδυνονται εις το να καμνωσι κακον, χαιρουσιν εις τας διαστροφας της κακιας,

2:15

cari umblă pe cărări strîmbe, şi apucă pe drumuri sucite;

των οποιων αι οδοι ειναι σκολιαι και αι πορειαι αυτων διεστραμμεναι

2:16

ca să te scape şi de nevasta altuia, de străina, care întrebuinţează vorbe ademenitoare,

δια να σε ελευθερονη απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης με τους λογους αυτης,

2:17

care părăseşte pe bărbatul tinereţei ei, şi uită legămîntul Dumnezeului ei.

ητις εγκατελιπε τον επιστηθιον της νεοτητος αυτης και ελησμονησε την διαθηκην του Θεου αυτης.

2:18

Căci casa ei pogoară la moarte, şi drumul ei duce la cei morţi:

Διοτι ο οικος αυτης καταβιβαζει εις τον θανατον, και τα βηματα αυτης εις τους νεκρους

2:19

niciunul care se duce la ea nu se mai întoarce, şi nu mai găseşte cărările vieţii.

παντες οι εισερχομενοι προς αυτην δεν επιστρεφουσιν ουδε αναλαμβανουσι τας οδους της ζωης

2:20

De aceea, tu să umbli pe calea oamenilor de bine, şi să ţii cărările celor neprihăniţi!

δια να περιπατης εν τη οδω των αγαθων και να φυλαττης τας τριβους των δικαιων.

2:21

Căci oamenii fără prihană vor locui ţara, şi oamenii neîntinaţi vor rămînea în ea;

Διοτι οι ευθεις θελουσι κατοικησει την γην, και οι τελειοι θελουσιν εναπολειφη εν αυτη.

2:22

dar cei răi vor fi nimiciţi din ţară, şi cei necredincioşi vor fi smulşi din ea.

Οι δε ασεβεις θελουσιν εκκοπη απο της γης, και οι παρανομοι θελουσιν εκριζωθη απ αυτης.