Lamentations 5

,,Adu-Ţi aminte, Doamne, de ce ni s'a întîmplat! Uită-Te şi vezi-ne ocara!

Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων.

Moştenirea noastră a trecut la nişte străini, casele noastre la cei din alte ţări!

Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους.

Am rămas orfani, fără tată; mamele noastre sînt ca nişte văduve.

Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι.

Apa noastră o bem pe bani, şi lemnele noastre trebuie să le plătim.

Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας.

Prigonitorii ne urmăresc cu îndîrjire, şi cînd obosim, nu ne dau odihnă.

Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν.

Am întins mîna spre Egipt, spre Asiria, ca să ne săturăm de pîne.

Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον.

Părinţii noştri, cari au păcătuit, nu mai sînt, iar noi le purtăm păcatele.

Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων.

Robii ne stăpînesc, şi nimeni nu ne izbăveşte din mînile lor.

Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ ημας δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων.

Ne căutăm pînea cu primejdia vieţii noastre, căci ne ameninţă sabia în pustie.

Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ εμπροσθεν της �ομφαιας της ερημου.

Ne arde pielea ca un cuptor, de frigurile foamei.

Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης.

Au necinstit pe femei în Sion, pe fecioare în cetăţile lui Iuda.

Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα.

Mai marii noştri au fost spînzuraţi de mînile lor; Bătrînilor nu le -a dat nici o cinste

Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν.

Tinerii au fost puşi să rîşnească, şi copiii cădeau supt poverile de lemn.

Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα.

Bătrînii nu se mai duc la poartă, şi tinerii au încetat să mai cînte.

Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων.

S'a dus bucuria din inimile noastre, şi jalea a luat locul jocurilor noastre.

Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος.

A căzut cununa de pe capul nostru! Vai de noi, căci am păcătuit!

Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν.

Dacă ne doare inima, dacă ni s'au întunecat ochii,

Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων.

este din pricină că muntele Sionului este pustiit, din pricină că se plimbă şacalii prin el.

Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω.

Dar Tu, Doamne, împărăţeşti pe vecie; scaunul Tău de domnie dăinuieşte din neam în neam!

Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν.

Pentruce să ne uiţi pe vecie, şi să ne părăseşti pentru multă vreme?

Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων;

Întoarce-ne la Tine, Doamne, şi ne vom întoarce! Dă-ne iarăş zile ca cele de odinioară!

Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον.

Să ne fi lepădat Tu de tot oare, şi să Te fi mîniat Tu pe noi peste măsură de mult

Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα;