Psalms 102

(O rugăciune a unui nenorocit, cînd este doborît de întristare şi îşi varsă plîngerea înaintea Domnului.) Doamne, ascultă-mi rugăciunea, şi s'ajungă strigătul meu pînă la Tine!

Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.

Nu-mi ascunde Faţa Ta în ziua necazului meu! Pleacă-Ţi urechea spre mine, cînd strig! Ascultă-mă degrab!

Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.

Căci zilele mele pier ca fumul, şi oasele îmi ard ca un tăciune.

Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.

Inima îmi este lovită, şi mi se usucă întocmai ca iarba; pînă şi pînea uit să mi -o mănînc.

Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.

Aşa de mari îmi sînt gemetele, că mi se lipesc oasele de carne.

Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.

Seamăn cu pelicanul din pustie, sînt ca o cucuvaie din dărîmături;

Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.

nu mai pot dormi, şi sînt ca pasărea singuratică pe un acoperiş.

Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.

În fiecare zi mă bătjocoresc vrăjmaşii mei, şi protivnicii mei jură pe mine în mînia lor.

Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.

Mănînc ţărînă în loc de pîne, şi îmi amestec lacrămile cu băutura,

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

din pricina mîniei şi urgiei Tale; căci Tu m'ai ridicat, şi m'ai aruncat departe.

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

Zilele mele sînt ca o umbră gata să treacă, şi mă usuc ca iarba.

Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.

Dar Tu, Doamne, Tu împărăţeşti pe vecie, şi pomenirea Ta ţine din neam în neam.

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.

Tu Te vei scula, şi vei avea milă de Sion; căci este vremea să te înduri de el, a venit vremea hotărîtă pentru el.

Kalkıp Siyon’a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.

Căci robii Tăi iubesc pietrele Sionului, şi le e milă de ţărîna lui.

Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.

Atunci se vor teme neamurile de Numele Domnului, şi toţi împăraţii pămîntului de slava Ta.

Uluslar RAB’bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.

Da, Domnul va zidi iarăş Sionul, şi Se va arăta în slava Sa.

Çünkü RAB Siyon’u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.

El ia aminte la rugăciunea nevoiaşului, şi nu -i nesocoteşte rugăciunea.

Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.

Să se scrie lucrul acesta pentru neamul de oameni care va veni, şi poporul, care se va naşte, să laude pe Domnul!

Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB’be övgüler sunsun.

Căci El priveşte din înălţimea sfinţeniei Lui; Domnul priveşte din ceruri pe pămînt,

RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,

ca să audă gemetele prinşilor de război, si să izbăvească pe cei ce sînt pe moarte;

Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.

pentru ca ei să vestească în Sion Numele Domnului, şi laudele lui în Ierusalim,

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

cînd se vor strînge toate popoarele, şi toate împărăţiile, ca să slujească Domnului.

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

El mi -a frînt puterea în drum, şi mi -a scurtat zilele,

RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.

Eu zic: ,,Dumnezeule, nu mă lua la jumătatea zilelor mele, Tu, ai cărui ani ţin vecinic!``

“Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!

Tu ai întemeiat în vechime pămîntul, şi cerurile sînt lucrarea mînilor Tale.

[] “Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.

Ele vor pieri, dar Tu vei rămînea; toate se vor învechi ca o haină; le vei schimba ca pe un veşmînt, şi se vor schimba.

Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.

Dar Tu rămîi Acelaş, şi anii Tăi nu se vor sfîrşi.

Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.

Fiii robilor Tăi îşi vor locui ţara, şi sămînţa lor va rămînea înaintea Ta.

Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”