Lamentations 5

,,Adu-Ţi aminte, Doamne, de ce ni s'a întîmplat! Uită-Te şi vezi-ne ocara!

Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.

Moştenirea noastră a trecut la nişte străini, casele noastre la cei din alte ţări!

Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.

Am rămas orfani, fără tată; mamele noastre sînt ca nişte văduve.

Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.

Apa noastră o bem pe bani, şi lemnele noastre trebuie să le plătim.

Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.

Prigonitorii ne urmăresc cu îndîrjire, şi cînd obosim, nu ne dau odihnă.

Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.

Am întins mîna spre Egipt, spre Asiria, ca să ne săturăm de pîne.

Ekmek için Mısır’a, Asur’a el açtık.

Părinţii noştri, cari au păcătuit, nu mai sînt, iar noi le purtăm păcatele.

Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.

Robii ne stăpînesc, şi nimeni nu ne izbăveşte din mînile lor.

Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.

Ne căutăm pînea cu primejdia vieţii noastre, căci ne ameninţă sabia în pustie.

Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.

Ne arde pielea ca un cuptor, de frigurile foamei.

Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.

Au necinstit pe femei în Sion, pe fecioare în cetăţile lui Iuda.

Siyon’da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.

Mai marii noştri au fost spînzuraţi de mînile lor; Bătrînilor nu le -a dat nici o cinste

Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.

Tinerii au fost puşi să rîşnească, şi copiii cădeau supt poverile de lemn.

Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.

Bătrînii nu se mai duc la poartă, şi tinerii au încetat să mai cînte.

Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.

S'a dus bucuria din inimile noastre, şi jalea a luat locul jocurilor noastre.

Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.

A căzut cununa de pe capul nostru! Vai de noi, căci am păcătuit!

Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.

Dacă ne doare inima, dacă ni s'au întunecat ochii,

Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.

este din pricină că muntele Sionului este pustiit, din pricină că se plimbă şacalii prin el.

Viran olan Siyon Dağı’nın üstünde Çakallar geziyor!

Dar Tu, Doamne, împărăţeşti pe vecie; scaunul Tău de domnie dăinuieşte din neam în neam!

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.

Pentruce să ne uiţi pe vecie, şi să ne părăseşti pentru multă vreme?

Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?

Întoarce-ne la Tine, Doamne, şi ne vom întoarce! Dă-ne iarăş zile ca cele de odinioară!

Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.

Să ne fi lepădat Tu de tot oare, şi să Te fi mîniat Tu pe noi peste măsură de mult

Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.