Job 6

Iov a luat cuvîntul şi a zis:
Eyüp şöyle yanıtladı:
,,Oh! de ar fi cu putinţă să mi se cîntărească durerea, şi să mi se pună toate nenorocirile în cumpănă,
“Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!
ar fi mai grele decît nisipul mării: de aceea îmi merg cuvintele pînă la nebunie!
Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
Căci săgeţile Celui Atotputernic m'au străpuns, sufletul meu le suge otrava, şi groază Domnului bagă fiori în mine!
Çünkü Her Şeye Gücü Yeten’in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı’nın dehşetleri karşıma dizildi.
Sbiară măgarul sălbatec cînd are verdeaţă? Mugeşte boul cînd are de mîncare?
Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?
Poţi mînca ce -i fără gust şi fără sare? Are vreun gust albuşul unui ou?
Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?
Orice lucru de care aş vrea să nu m'ating, acela -i hrana mea, fie cît de greţoasă ea!
Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.
O, de mi s'ar asculta dorinţa, şi de mi-ar împlini Dumnezeu nădejdea!
“Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!
De ar vrea Dumnezeu să mă zdrobească, întindă-Şi mîna şi să mă prăpădească!
Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
Îmi va rămînea măcar această mîngîiere, această bucurie în durerile cu cari mă copleşeşte: că niciodată n'am călcat poruncile Celui Sfînt.
Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan’ın sözlerini yadsımadım.
La ce să mai nădăjduiesc cînd nu mai pot? La ce să mai aştept, cînd sfîrşitul se ştie?
Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?
Tăria mea oare este o tărie de piatră? Trupul meu e de aramă?
Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?
Nu sînt eu lipsit de ajutor, şi n'a fugit mîntuirea de mine?
Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?
Cel ce sufere are drept la mila prietenului, chiar dacă părăseşte frica de Cel Atot puternic.
“Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten’den korkmaktan vazgeçse bile.
Fraţii mei s'au arătat înşelători ca un pîrîu, ca albia pîraielor cari trec.
Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,
Un sloi le turbură cursul, zăpada se îngrămădeşte pe ele;
Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,
vine arşiţa vremii şi seacă, vine căldura soarelui, şi li se usucă albia.
Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.
Cete de călători se abat din drumul lor, se cufundă în pustie, şi pier.
O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema’nın kervanları su arar, Saba’dan gelen yolcular umutla bakar.
Cetele celor din Tema se uită ţintă la ele, călătorii din Seba sînt plini de nădejde cînd le văd.
O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema’nın kervanları su arar, Saba’dan gelen yolcular umutla bakar.
Dar rămîn înşelaţi în nădejdea lor, rămîn uimiţi cînd ajung la ele.
Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.
Aşa sînteţi şi voi acum pentru mine. Voi îmi vedeţi necazul, şi vă îngroziţi!
Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
V'am zis eu oare: ,Daţi-mi ceva, cheltuiţi din averile voastre pentru mine,
‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?
scăpaţi-mă din mîna vrăjmaşului, răscumpăraţi-mă din mîna celor răi?`
‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?
Învăţaţi-mă, şi voi tăcea; faceţi-mă să înţeleg în ce am păcătuit.
“Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.
O cît de înduplecătoare sînt cuvintele adevărului! Dar ce dovedesc mustrările voastre?
Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
Vreţi să mă mustraţi pentru tot ce am zis, şi să nu vedeţi decît vînt în cuvintele unui desnădăjduit?
Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
Voi năpăstuiţi pe orfan, prigoniţi pe prietenul vostru.
Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
Uitaţi-vă la mine, vă rog! Doar nu voi minţi în faţă!
“Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
Întoarceţi-vă, nu fiţi nedrepţi; întoarceţi-vă, şi mărturisiţi că sînt nevinovat!
Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
Este vreo nelegiuire pe limba mea, şi nu deosebeşte gura mea ce este rău?
Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?