Psalms 49

(Către mai marele cîntăreţilor. Un psalm al fiilor lui Core.) Ascultaţi lucrul acesta, toate popoarele, luaţi aminte, toţi locuitorii lumii:

Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.

mici şi mari, bogaţi şi săraci!

Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!

Gura mea va vorbi cuvinte înţelepte, şi inima mea are gînduri pline de judecată.

Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!

Eu îmi plec urechea la pildele care îmi sînt însuflate, îmi încep cîntarea în sunetul arfei.

Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.

Pentru ce să mă tem în zilele nenorocirii, cînd mă înconjoară nelegiuirea protivnicilor mei?

Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.

Ei se încred în avuţiile lor, şi se fălesc cu bogăţia lor cea mare.

Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

Dar nu pot să se răscumpere unul pe altul, nici să dea lui Dumnezeu preţul răscumpărării.

Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.

Răscumpărarea sufletului lor este aşa de scumpă, că nu se va face niciodată.

Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.

Nu vor trăi pe vecie, nu pot să nu vadă mormîntul.

(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)

Da, îl vor vedea: căci înţelepţii mor, nebunul şi prostul deopotrivă pier, şi lasă altora avuţiile lor.

Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

Ei îşi închipuiesc că vecinice le vor fi casele, că locuinţele lor vor dăinui din veac în veac, ei, cari dau numele lor la ţări întregi.

Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.

Dar omul pus în cinste nu dăinuieşte, ci este ca dobitoacele cari se taie.

Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.

Iată ce soartă au ei, cei plini de atîta încredere, precum şi cei ce îi urmează, cărora le plac cuvintele lor. -

Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.

Sînt duşi ca o turmă în locuinţa morţilor, îi paşte moartea, şi în curînd oamenii fără prihană îi calcă în picioare: li se duce frumuseţa, şi locuinţa morţilor le este locaşul.

Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.

Dar mie Dumnezeu îmi va scăpa sufletul din locuinţa morţilor, căci mă va lua supt ocrotirea Lui. -

Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.

Nu te teme cînd se îmbogăţeşte cineva, şi cînd i se înmulţesc vistieriile casei;

Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.

căci nu ia nimic cu el cînd moare: vistieriile lui nu se pogoară după el.

Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.

Să se tot creadă omul fericit în viaţă, să se tot laude cu bucuriile pe cari şi le face,

Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.

căci tot în locuinţa părinţilor săi va merge, şi nu va mai vedea lumina niciodată.

A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:

Omul pus în cinste, şi fără pricepere, este ca dobitoacele pe cari le tai.

Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości. Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.