Job 17

Mi se pierde suflarea, mi se sting zilele, mă aşteaptă mormîntul.

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

Sînt înconjurat de batjocoritori, şi ochiul meu trebuie să privească spre ocările lor.

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

Pune-Te singur zălog pentru mine înaintea Ta; altfel, cine ar putea răspunde pentru mine?

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

Căci le-ai încuiat inima în faţa priceperii. De aceea nici nu -i vei lăsa să biruie.

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Cine dă pe prieteni să fie prădaţi, copiilor aceluia li se vor topi ochii.

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

M'a făcut de basmul oamenilor, şi ca unul pe care -l scuipi în faţă!

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

Ochiul mi se întunecă de durere; toate mădularele mele sînt ca o umbră.

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

Oamenii fără prihană sînt înmărmuriţi de aceasta, şi cel nevinovat se răscoală împotriva celui nelegiuit.

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

Cel fără prihană rămîne totuş tare pe calea lui, cel cu mînile curate se întăreşte tot mai mult.

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

Dar voi toţi, întoarceţi-vă, veniţi iarăş cu cuvîntările voastre, şi vă voi arăta că între voi niciunul nu e înţelept.

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

Ce! mi s'au dus zilele, mi s'au nimicit planurile, planurile acelea făcute cu atîta iubire în inima mea...

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

Şi ei mai spun că noaptea este zi, că se apropie lumina, cînd întunerecul a şi venit!

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

Cînd Locuinţa morţilor o aştept ca locuinţă, cînd în întunerec îmi voi înălţa culcuşul;

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

cînd strig gropii: ,Tu eşti tatăl meu!` Şi viermilor: ,Voi sînteţi mama şi sora mea!`

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

Unde mai este atunci nădejdea mea? Şi cine mai poate vedea nădejdea mea?

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

Ea se va pogorî cu mine la porţile locuinţei morţilor, cînd vom merge împreună. să ne odihnim în ţărînă.``

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.