Psalms 102

(O rugăciune a unui nenorocit, cînd este doborît de întristare şi îşi varsă plîngerea înaintea Domnului.) Doamne, ascultă-mi rugăciunea, şi s'ajungă strigătul meu pînă la Tine!

Raadollisen rukous, kuin hän murheissansa on, ja valituksensa Herran eteen vuodattaa. Herra, kuule minun rukoukseni, ja anna minun huutoni tykös tulla!

Nu-mi ascunde Faţa Ta în ziua necazului meu! Pleacă-Ţi urechea spre mine, cînd strig! Ascultă-mă degrab!

Älä kasvojas minulta peitä hädässä: kallista korvas minun puoleeni; koska minä sinua rukoilen, niin kuule pian minun rukoukseni.

Căci zilele mele pier ca fumul, şi oasele îmi ard ca un tăciune.

Sillä minun päiväni ovat kuluneet niinkuin savu, ja minun luuni ovat poltetut niinkuin kekäle.

Inima îmi este lovită, şi mi se usucă întocmai ca iarba; pînă şi pînea uit să mi -o mănînc.

Minun sydämeni on lyöty ja kuivettunut niinkuin heinä, niin että minä myös unohdan leipäni syödä.

Aşa de mari îmi sînt gemetele, că mi se lipesc oasele de carne.

Minun luuni tarttuvat lihaani huokauksestani.

Seamăn cu pelicanul din pustie, sînt ca o cucuvaie din dărîmături;

Minä olen niinkuin ruovonpäristäjä korvessa: minä olen niinkuin hyypiä hävitetyissä kaupungeissa.

nu mai pot dormi, şi sînt ca pasărea singuratică pe un acoperiş.

Minä valvon, ja olen niinkuin yksinäinen lintu katon päällä.

În fiecare zi mă bătjocoresc vrăjmaşii mei, şi protivnicii mei jură pe mine în mînia lor.

Joka päivä häpäisevät viholliseni minua, ja jotka minua syljeskelevät, vannovat minun kauttani.

Mănînc ţărînă în loc de pîne, şi îmi amestec lacrămile cu băutura,

Sillä minä syön tuhkaa niinkuin leipää, ja sekoitan juomani itkulla,

din pricina mîniei şi urgiei Tale; căci Tu m'ai ridicat, şi m'ai aruncat departe.

Sinun uhkaukses ja vihas tähden, ettäs minun nostanut olet ja paiskannut maahan.

Zilele mele sînt ca o umbră gata să treacă, şi mă usuc ca iarba.

Minun päiväni ovat kuluneet niinkuin varjo, ja minä kuivetun niinkuin ruoho.

Dar Tu, Doamne, Tu împărăţeşti pe vecie, şi pomenirea Ta ţine din neam în neam.

Mutta sinä, Herra, pysyt ijankaikkisesti, ja sinun muistos sukukunnasta sukukuntaan.

Tu Te vei scula, şi vei avea milă de Sion; căci este vremea să te înduri de el, a venit vremea hotărîtă pentru el.

Nouse siis ja armahda Zionia; sillä aika on häntä armahtaa, ja aika on tullut.

Căci robii Tăi iubesc pietrele Sionului, şi le e milă de ţărîna lui.

Sillä sinun palvelias halajavat sitä rakentaa, ja näkisivät mielellänsä, että hänen kivensä ja kalkkinsa valmiit olisivat,

Atunci se vor teme neamurile de Numele Domnului, şi toţi împăraţii pămîntului de slava Ta.

Että pakanat Herran nimeä pelkäisivät, ja kaikki kuninkaat maan päällä sinun kunniaas.

Da, Domnul va zidi iarăş Sionul, şi Se va arăta în slava Sa.

Kuin Herra rakentaa Zionin, niin hän nähdään kunniassansa.

El ia aminte la rugăciunea nevoiaşului, şi nu -i nesocoteşte rugăciunea.

Hän kääntää itsensä hyljättyjen rukouksen puoleen, ja ei katso heidän rukoustansa ylön.

Să se scrie lucrul acesta pentru neamul de oameni care va veni, şi poporul, care se va naşte, să laude pe Domnul!

Se pitää kirjoitettaman tulevaisille sukukunnille, ja se kansa, joka luodaan, pitää kiittämän Herraa.

Căci El priveşte din înălţimea sfinţeniei Lui; Domnul priveşte din ceruri pe pămînt,

Sillä hän katselee pyhästä korkeudestansa: Herra näkee taivaasta maan päälle,

ca să audă gemetele prinşilor de război, si să izbăvească pe cei ce sînt pe moarte;

Että hän kuulee vankein huokaukset, ja kirvoittaa kuoleman lapset;

pentru ca ei să vestească în Sion Numele Domnului, şi laudele lui în Ierusalim,

Että he saarnaavat Herran nimeä Zionissa, ja hänen kiitostansa Jerusalemissa,

cînd se vor strînge toate popoarele, şi toate împărăţiile, ca să slujească Domnului.

Koska kansat ynnä kokoontuvat, ja valtakunnat, Herraa palvelemaan.

El mi -a frînt puterea în drum, şi mi -a scurtat zilele,

Hän nöyryyttää tiellä minun voimani: hän lyhentää minun päiväni.

Eu zic: ,,Dumnezeule, nu mă lua la jumătatea zilelor mele, Tu, ai cărui ani ţin vecinic!``

Minä sanoin: minun Jumalani, älä minua ota pois keski-ijässäni: sinun ajastaikas pysyvät suvusta sukuun.

Tu ai întemeiat în vechime pămîntul, şi cerurile sînt lucrarea mînilor Tale.

Sinä olet muinen maan perustanut, ja taivaat ovat sinun käsialas.

Ele vor pieri, dar Tu vei rămînea; toate se vor învechi ca o haină; le vei schimba ca pe un veşmînt, şi se vor schimba.

Ne katoovat, mutta sinä pysyt: ne kaikki vanhenevat niinkuin vaate: ne muuttuvat niinkuin vaate, koska sinä heitä muuttelet.

Dar Tu rămîi Acelaş, şi anii Tăi nu se vor sfîrşi.

Mutta sinä pysyt niinkuin sinä olet, ja sinun vuotes ei lopu.

Fiii robilor Tăi îşi vor locui ţara, şi sămînţa lor va rămînea înaintea Ta.

Sinun palveliais lapset pysyvät ja heidän sikiänsä sinun edessäs menestyvät.