Job 9

Iov a luat cuvîntul şi a zis:

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

,,Ştiu bine că este aşa. Şi cum ar putea omul să-şi scoată dreptate înaintea lui Dumnezeu?

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

Dacă ar voi să se certe cu El, din o mie de lucruri n'ar putea să răspundă la unul singur.

چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

A Lui este înţelepciunea, şi atotputernicia: cine I s'ar putea împotrivi fără să fie pedepsit?

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

El mută deodată munţii, şi -i răstoarnă în mînia Sa.

بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

Zguduie pămîntul din temelia lui, de i se clatină stîlpii.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

Porunceşte soarelui, şi soarele nu mai răsare; şi ţine stelele supt pecetea Lui.

اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

Numai El întinde cerurile, şi umblă pe înălţimile mării.

به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

El a făcut Ursul mare, luceafărul de seară şi Raliţele, şi stelele din ţinuturile de miazăzi.

دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

El face lucruri mari şi nepătrunse, minuni fără număr.

عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

Iată, El trece pe lîngă mine, şi nu -L văd, se duce şi nu -L zăresc.

از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

Dacă apucă El, cine -L va opri? Cine -I va zice: ,,Ce faci?``

هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

Dumnezeu nu-Şi întoarce mînia; supt El se pleacă toţi sprijinitorii mîndriei.

خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

Şi eu, cum să -I răspund? Ce cuvinte să aleg?

پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

Chiar dacă aş avea dreptate, nu I-aş răspunde. Nu pot decît să mă rog judecătorului.

هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

Şi chiar dacă m'ar asculta, cînd Îl chem, tot n'aş putea crede că mi'a ascultat glasul;

حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

El, care mă izbeşte ca într'o furtună, care îmi înmulţeşte fără pricină rănile,

او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

care nu mă lasă să răsuflu, mă satură de amărăciune.

مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

Să alerg la putere? El este atotputernic. La dreptate? Cine mă va apăra?

با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

Oricîtă dreptate aş avea, gura mea mă va osîndi; şi oricît de nevinovat aş fi, El mă va arăta ca vinovat.

اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

Nevinovat! Sînt; dar nu ţin la viaţă, îmi dispreţuiesc viaţa.

گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

Ce-mi pasă la urma urmei? Căci, îndrăznesc s'o spun: El nimiceşte pe cel nevinovat ca şi pe cel vinovat.

خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

Şi dacă biciul ar pricinui măcar îndată moartea!... Dar El rîde de încercările celui nevinovat.

وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

Pămîntul este dat pe mînile celui nelegiuit; El acopere ochii judecătorilor; de nu El, apoi cine altul?

اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

Zilele mele aleargă mai iuţi decît un alergător; fug fără să fi văzut fericirea;

زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

trec ca şi corăbiile cele iuţi, ca vulturul care se răpede asupra prăzii.

سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

Dacă zic: ,Vreau să-mi uit suferinţele, să-mi las întristarea, şi să fiu voios,`

اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

sînt îngrozit de toate durerile mele. Ştiu că nu mă vei scoate nevinovat.

زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

Şi dacă voi fi judecat vinovat, pentruce să mă mai trudesc degeaba?

پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

Chiar dacă m'aş spăla cu zăpadă, chiar dacă mi-aş curăţi mînile cu leşie,

هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

Tu tot m'ai cufunda în mocirlă, de s'ar scîrbi pînă şi hainele de mine!

تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

Căci El nu este un om ca mine, ca să -I pot răspunde, şi să mergem împreună la judecată.

تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

Nici nu este vreun mijlocitor între noi, care să-şi pună mîna peste noi amîndoi.

کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

Să-Şi tragă însă varga deasupra mea, şi să nu mă mai turbure spaima Lui.

اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،

Atunci voi vorbi şi nu mă voi teme de El. Altfel, nu sînt stăpîn pe mine.

آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.