Psalms 88

(O cîntare. Un psalm al fiilor lui Core. Către mai marele cîntăreţilor. De cîntat cu flautul. O cîntare a lui Heman, Ezrahitul.) Doamne, Dumnezeul mîntuirii mele! Zi şi noapte strig înaintea Ta!

Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

S'ajungă rugăciunea mea înaintea Ta! Ia aminte la cererile mele;

Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

căci mi s'a săturat sufletul de rele, şi mi se apropie viaţa de locuinţa morţilor.

Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

Sînt pus în rîndul celor ce se pogoară în groapă, sînt ca un om, care nu mai are putere.

Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

Stau întins printre cei morţi, ca cei ucişi şi culcaţi în mormînt, de cari nu-Ţi mai aduci aminte, şi cari sînt despărţiţi de mîna Ta.

Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

M'ai aruncat în groapa cea mai de jos, în întunerec, în adîncuri.

Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

Mînia Ta mă apasă, şi mă năpădeşti cu toate valurile Tale. -

Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

Ai îndepărtat dela mine pe toţi prietenii mei, m'ai făcut o pricină de scîrbă pentru ei; sînt închis şi nu pot să ies.

Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

Mi se topesc ochii de suferinţă; în toate zilele Te chem, Doamne, şi-mi întind mînile spre Tine!

Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

Oare pentru morţi faci Tu minuni? Sau se scoală morţii să Te laude? -

Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

Se vorbeşte de bunătatea Ta în mormînt, şi de credincioşia Ta în Adînc?

Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

Sînt cunoscute minunile Tale în întunerec, şi dreptatea Ta în ţara uitării?

Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

Doamne, eu îşi cer ajutorul, şi dimineaţa rugăciunea mea se înalţă la Tine.

Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

Pentruce, Doamne, lepezi sufletul meu? Pentruce îmi ascunzi Faţa Ta?

Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

Din tinereţă, sînt nenorocit şi trag să mor, sînt cuprins de spaimele Tale, şi nu ştiu ce să mai fac.

Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

Mînia Ta trece peste mine, spaimele Tale mă nimicesc de tot.

Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

Ele mă înconjoară toată ziua, ca nişte ape, mă înfăşoară toate deodată.

Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

Ai depărtat dela mine pe prieteni şi tovarăşi; şi cei de aproape ai mei s'au făcut nevăzuţi.

Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.