Proverbs 5

Fiule, ia aminte la înţelepciunea mea, şi pleacă urechea la învăţătura mea,

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

ca să fii cu chibzuinţă, şi buzele tale să aibă cunoştinţă.

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

Căci buzele femeii străine strecoară miere, şi cerul gurii ei este mai lunecos decît untdelemnul;

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

dar la urmă este amară ca pelinul, ascuţită ca o sabie cu două tăişuri.

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

Picioarele ei pogoară la moarte, paşii ei dau în locuinţa morţilor.

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

Aşa că ea nu poate găsi calea vieţii, rătăceşte în căile ei, şi nu ştie unde merge.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

Şi acum, fiilor, ascultaţi-mă, şi nu vă abateţi dela cuvintele gurii mele:

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

depărtează-te de drumul care duce la ea, şi nu te apropia de uşa casei ei,

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

ca nu cumva să-ţi dai altora vlaga ta, şi unui om fără milă anii tăi;

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

ca nu cumva nişte străini să se sature de averea ta, şi tu să te trudeşti pentru casa altuia;

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

ca nu cumva să gemi, la urmă, cînd carnea şi trupul ţi se vor istovi,

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

şi să zici: ,,Cum am putut eu să urăsc certarea, şi cum a dispreţuit inima mea mustrarea?

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

Cum am putut să n'ascult glasul învăţătorilor mei, şi să nu iau aminte la ceice mă învăţau?

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

Cît pe ce să mă nenorocesc de tot în mijlocul poporului şi adunării!``

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Bea apă din fîntîna ta, şi din izvoarele puţului tău.

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

Ce, vrei să ţi se verse izvoarele afară? Şi să-ţi curgă rîurile pe pieţele de obşte?

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

Lasă-le să fie numai pentru tine, şi nu pentru străinii de lîngă tine.

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

Izvorul tău să fie binecuvîntat, şi bucură-te de nevasta tinereţii tale.

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

Cerboaică iubită, căprioară plăcută: fii îmbătat tot timpul de drăgălăşiile ei, fii îndrăgostit necurmat de dragostea ei!

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

Şi pentruce, fiule, ai fi îndrăgostit de o străină, şi ai îmbrăţişa sînul unei necunoscute?

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

Căci căile omului sînt lămurite înaintea ochilor Domnului, şi El vede toate cărările lui.

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

Cel rău este prins în înseşi nelegiuirile lui, şi este apucat de legăturile păcatului lui.

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

El va muri din lipsă de înfrînare, se va poticni din prea multa lui nebunie.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.