Job 39

Ştii tu cînd îşi fac caprele sălbatice puii? Vezi tu pe cerboaice cînd fată?

Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

Numeri tu lunile în cari sînt însărcinate, şi cunoşti tu vremea cînd nasc?

Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

Ele se pleacă, fată puii, şi scapă iute de durerile lor.

Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

Puii lor prind vlagă şi cresc supt cerul slobod, pleacă, şi nu se mai întorc la ele.

Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

Cine a lăsat slobod măgarul sălbatic, izbăvindu -l de orice legătură?

Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

I-am dat ca locuinţă pustiul, şi pămîntul sărac ca locaş.

La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

El rîde de zarva cetăţilor,

Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

Străbate munţii ca să-şi găsească hrana, şi umblă după tot ce este verde.

La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

Vrea bivolul sălbatic să fie în slujba ta? Şi stă el noaptea la ieslea ta?

Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

Îl poţi lega tu cu o funie, ca să tragă o brazdă? Merge el după tine, ca să grăpeze bulgării din văi?

Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

Te încrezi tu în el, pentrucă puterea lui este mare? Şi -i laşi tu grija lucrărilor tale?

Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

Te laşi tu pe el, pentru căratul rodurilor tale, ca să le strîngă în aria ta?

Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

Aripa struţului bate cu veselie, de-ai zice că este aripa şi penişul berzei.

La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

Dar struţoaica îşi încredinţează pămîntului ouăle, şi le lasă să se încălzească în nisip.

Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

Ea uită că piciorul le poate strivi, că o fiară de cîmp le poate călca în picioare.

Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

Este aspră cu puii săi de parcă nici n'ar fi ai ei. Că s'a trudit de geaba, nu -i pasă nici de cum!

Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

Căci Dumnezeu nu i -a dat înţelepciune, şi nu i -a făcut parte de pricepere.

Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

Cînd se scoală şi porneşte, rîde de cal şi de călăreţul lui.

Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

Tu dai putere calului, şi -i îmbraci gîtul cu o coamă ce fîlfăie?

Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

Tu -l faci să sară ca lăcusta? Nchezatul lui puternic răspîndeşte groaza.

Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

Scurmă pămîntul, şi, mîndru de puterea lui, se aruncă asupra celor înarmaţi;

Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

îşi bate joc de frică, nu se teme, şi nu se dă înapoi dinaintea săbiei.

Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

Zîngăneşte tolba cu săgeţi pe el, suliţa şi lancea strălucesc,

Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

fierbe de aprindere, mănîncă pămîntul, n'are astîmpăr cînd răsună trîmbiţa.

Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

La sunetul trîmbiţei parcă zice: ,Înainte!` De departe miroase bătălia, glasul ca de tunet ai căpeteniilor şi strigătele de luptă.

Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

Oare prin priceperea ta îşi ia uliul sborul, şi îşi întinde aripile spre miazăzi?

Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

Oare din porunca ta se înalţă vulturul, şi îşi aşează cuibul pe înălţimi?

Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

El locuieşte în stînci, acolo îşi are locuinţa, pe vîrful zimţat al stîncilor şi pe vîrful munţilor.

Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

De acolo descopere el prada, şi îşi cufundă privirile în depărtare după ea.

De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

Puii lui îi beau sîngele; şi acolo unde sînt hoituri, acolo -i şi vulturul.

Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.