Job 29

Iov a luat din nou cuvîntul în pilde, şi a zis:

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

,,Oh! cum nu pot să fiu ca în lunile trecute, ca în zilele cînd mă păzea Dumnezeu,

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

cînd candela Lui strălucea deasupra capului meu, şi Lumina lui mă călăuzea în întunerec!

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

Cum nu sînt ca în zilele puterii mele, cînd Dumnezeu veghea ca un prieten peste cortul meu,

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

cînd Cel Atotputernic încă era cu mine, şi cînd copiii mei stăteau în jurul meu;

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

cînd mi se scăldau paşii în smîntînă, şi stînca vărsa lîngă mine pîraie de untdelemn!

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

Dacă ieşeam să mă duc la poarta cetăţii, şi dacă îmi pregăteam un scaun în piaţă,

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

tinerii se trăgeau înapoi la apropierea mea, bătrînii se sculau şi stăteau în picioare.

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

Mai marii îşi opriau cuvîntările, şi îşi puneau mîna la gură.

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

Glasul căpeteniilor tăcea, şi li se lipea limba de cerul gurii.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Urechea care mă auzea, mă numea fericit, ochiul care mă vedea mă lăuda.

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Căci scăpam pe săracul care cerea ajutor, şi pe orfanul lipsit de sprijin.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Binecuvîntarea nenorocitului venea peste mine, umpleam de bucurie inima văduvei.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Mă îmbrăcam cu dreptatea şi -i slujeam de îmbrăcăminte, neprihănirea îmi era manta şi turban.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Orbului îi eram ochi, şi şchiopului picior.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Celor nenorociţi le eram tată, şi cercetam pricina celui necunoscut.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Rupeam falca celui nedrept, şi -i smulgeam prada din dinţi.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Atunci ziceam: ,În cuibul meu voi muri, zilele mele vor fi multe ca nisipul.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Apa va pătrunde în rădăcinile mele, roua va sta toată noaptea peste ramurile mele.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Slava mea va înverzi neîncetat, şi arcul îmi va întineri în mînă.`

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Oamenii mă ascultau şi aşteptau, tăceau înaintea sfaturilor mele.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

După cuvîntările mele, niciunul nu răspundea, şi cuvîntul meu era pentru toţi o rouă binefăcătoare.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Mă aşteptau ca pe ploaie, căscau gura ca după ploaia de primăvară.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Cînd li se muia inima, le zîmbeam. şi nu puteau izgoni seninătatea de pe fruntea mea.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Îmi plăcea să mă duc la ei, şi mă aşezam în fruntea lor; eram ca un împărat în mijlocul unei oştiri, ca un mîngîietor lîngă nişte întristaţi.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.