Job 16

Iov a luat cuvîntul şi a zis:

Ijob respondis kaj diris:

,,Astfel de lucruri am auzit eu des; voi toţi sînteţi nişte mîngîietori supărăcioşi.

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

Cînd se vor sfîrşi aceste vorbe în vînt? Şi pentruce atîta supărare în răspunsurile tale?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Ca voi aş vorbi eu, de aţi fi în locul meu? V'aş copleşi cu vorbe, aş da din cap la voi,

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

v'aş mîngîia cu gura, şi aş mişca din buze ca să vă uşurez durerea?

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

Dacă vorbesc, durerea nu mi s'alină, iar dacă tac, cu ce se micşorează?

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Dar acum, vai! El m'a stors de puteri... Mi-ai pustiit toată casa!

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

M'ai apucat, ca pe un vinovat; dovadă slăbiciunea mea, care se ridică şi mă învinuie în faţă.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

Mă sfîşie şi mă urmăreşte în mînia Lui, scrîşneşte din dinţi împotriva mea, mă loveşte şi mă străpunge cu privirea Lui.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Ei deschid gura să mă mănînce, mă ocărăsc şi mă bat peste obraji, se învierşunează cu toţii după mine.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

Dumnezeu mă lasă la bunul plac al celor nelegiuiţi, şi mă aruncă în mînile celor răi.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Eram liniştit, şi m'a scuturat, m'a apucat de ceafă şi m'a zdrobit, a tras asupra mea ca într'o ţintă.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

Săgeţile Lui mă înconjură de toate părţile; îmi străpunge rărunchii fără milă, îmi varsă fierea pe pămînt,

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

mă frînge bucăţi, bucăţi, se aruncă asupra mea ca un războinic.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

Mi-am cusut un sac pe piele, şi mi-am prăvălit capul în ţărînă.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

Plînsul mi -a înroşit faţa; şi umbra morţii este pe pleoapele mele.

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

Totuş n'am făcut nicio nelegiuire, şi rugăciunea mea totdeauna a fost curată.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

Pămîntule, nu-mi acoperi sîngele, şi vaietele mele să n'aibă margine!

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

Chiar acum, martorul meu este în cer, apărătorul meu este în locurile înalte.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Prietenii mei rîd de mine, dar eu mă rog lui Dumnezeu cu lacrămi,

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

să facă dreptate omului înaintea lui Dumnezeu, şi fiului omului împotriva prietenilor lui.

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

Căci numărul anilor mei se apropie de sfîrşit, şi mă voi duce pe o cărare de unde nu mă voi mai întoarce.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.