Job 6

Iov a luat cuvîntul şi a zis:

Maar Job antwoordde en zeide:

,,Oh! de ar fi cu putinţă să mi se cîntărească durerea, şi să mi se pună toate nenorocirile în cumpănă,

Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!

ar fi mai grele decît nisipul mării: de aceea îmi merg cuvintele pînă la nebunie!

Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeën; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.

Căci săgeţile Celui Atotputernic m'au străpuns, sufletul meu le suge otrava, şi groază Domnului bagă fiori în mine!

Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.

Sbiară măgarul sălbatec cînd are verdeaţă? Mugeşte boul cînd are de mîncare?

Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?

Poţi mînca ce -i fără gust şi fără sare? Are vreun gust albuşul unui ou?

Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?

Orice lucru de care aş vrea să nu m'ating, acela -i hrana mea, fie cît de greţoasă ea!

Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.

O, de mi s'ar asculta dorinţa, şi de mi-ar împlini Dumnezeu nădejdea!

Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;

De ar vrea Dumnezeu să mă zdrobească, întindă-Şi mîna şi să mă prăpădească!

En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!

Îmi va rămînea măcar această mîngîiere, această bucurie în durerile cu cari mă copleşeşte: că niciodată n'am călcat poruncile Celui Sfînt.

Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.

La ce să mai nădăjduiesc cînd nu mai pot? La ce să mai aştept, cînd sfîrşitul se ştie?

Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?

Tăria mea oare este o tărie de piatră? Trupul meu e de aramă?

Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?

Nu sînt eu lipsit de ajutor, şi n'a fugit mîntuirea de mine?

Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?

Cel ce sufere are drept la mila prietenului, chiar dacă părăseşte frica de Cel Atot puternic.

Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.

Fraţii mei s'au arătat înşelători ca un pîrîu, ca albia pîraielor cari trec.

Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;

Un sloi le turbură cursul, zăpada se îngrămădeşte pe ele;

Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.

vine arşiţa vremii şi seacă, vine căldura soarelui, şi li se usucă albia.

Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.

Cete de călători se abat din drumul lor, se cufundă în pustie, şi pier.

De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.

Cetele celor din Tema se uită ţintă la ele, călătorii din Seba sînt plini de nădejde cînd le văd.

De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.

Dar rămîn înşelaţi în nădejdea lor, rămîn uimiţi cînd ajung la ele.

Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.

Aşa sînteţi şi voi acum pentru mine. Voi îmi vedeţi necazul, şi vă îngroziţi!

Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.

V'am zis eu oare: ,Daţi-mi ceva, cheltuiţi din averile voastre pentru mine,

Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?

scăpaţi-mă din mîna vrăjmaşului, răscumpăraţi-mă din mîna celor răi?`

Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?

Învăţaţi-mă, şi voi tăcea; faceţi-mă să înţeleg în ce am păcătuit.

Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.

O cît de înduplecătoare sînt cuvintele adevărului! Dar ce dovedesc mustrările voastre?

O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?

Vreţi să mă mustraţi pentru tot ce am zis, şi să nu vedeţi decît vînt în cuvintele unui desnădăjduit?

Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?

Voi năpăstuiţi pe orfan, prigoniţi pe prietenul vostru.

Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.

Uitaţi-vă la mine, vă rog! Doar nu voi minţi în faţă!

Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.

Întoarceţi-vă, nu fiţi nedrepţi; întoarceţi-vă, şi mărturisiţi că sînt nevinovat!

Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.

Este vreo nelegiuire pe limba mea, şi nu deosebeşte gura mea ce este rău?

Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?