Job 3

După aceea, Iov a deschis gura şi a blestemat ziua în care s'a născut.

Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

A luat cuvîntul şi a zis:

Want Job antwoordde en zeide:

,,Blestemată să fie ziua în care m'am născut,

De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;

Prefacă-se în întunerec ziua aceea, să nu se îngrijească Dumnezeu de ea din cer, şi să nu mai strălucească lumina peste ea!

Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;

S'o cuprindă întunerecul şi umbra morţii, nori groşi să vină peste ea, şi neguri de peste zi s'o înspăimînte!

Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

Noaptea aceea! S'o acopere întunerecul, să piară din an, să nu mai fie numărată între luni!

Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

Da, stearpă să fie noaptea aceea, ducă-se veselia din ea!

Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

Blestemată să fie de ceice blastămă zilele, de ceice ştiu să întărîte Leviatanul;

Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

să se întunece stelele din amurgul ei, în zădar să aştepte lumina, şi să nu mai vadă genele zorilor zilei!

Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

Căci n'a închis pîntecele care m'a zămislit, nici n'a ascuns suferinţa dinaintea ochilor mei.

Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

Dece n'am murit în pîntecele mamei mele? Dece nu mi-am dat sufletul la ieşirea din pîntecele ei?

Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

Dece am găsit genunchi cari să mă primească? Şi ţîţe cari să-mi dea lapte?

Waarom zijn mij de knieën voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

Acum aş fi culcat, aş fi liniştit, aş dormi şi m'aş odihni

Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

cu împăraţii şi cei mari de pe pămînt, cari şi-au zidit falnice morminte,

Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

cu domnitorii cari aveau aur, şi şi-au umplut casele cu argint.

Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

Sau n'aş mai fi în viaţă, aş fi ca o stîrpitură îngropată, ca nişte copii cari n'au văzut lumina!

Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

Acolo nu te mai necăjesc cei răi, acolo se odihnesc cei sleiţi de puteri.

Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

Acolo cei puşi în lanţuri sînt lăsaţi toţi în pace, nu mai aud glasul asupritorului;

Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

cel mai mic şi cel mare sînt tot una acolo, şi robul scapă de stăpînul său.

De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

Pentru ce dă Dumnezeu lumină celui ce sufere, şi viaţă celor amăriţi la suflet,

Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

cari aşteaptă moartea şi nu vine; măcar că o doresc mai mult decît o comoară,

Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

cari n'ar mai putea de bucurie şi de veselie, dacă ar găsi mormîntul? -

Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

Pentruce, zic, dă El lumină omului care nu ştie încotro să meargă, pe care îl îngrădeşte Dumnezeu de toate părţile?

Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

Suspinurile îmi sînt hrana de toate zilele, şi jalea mi se varsă ca apa.

Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

De ce mă tem, aceea mi se întîmplă; de ce mi -e frică, de aceea am parte!

Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.

N'am nici linişte, nici pace, nici odihnă, şi necazul dă peste mine.``

Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.