Job 41

Poderás tirar com anzol o leviatã, ou apertar-lhe a língua com uma corda?
Тож надія твоя неправдива, на сам вигляд його упадеш.
Poderás meter-lhe uma corda de junco no nariz, ou com um gancho furar a sua queixada?
Нема смільчака, щоб його він збудив, а хто ж перед обличчям Моїм зможе стати?
Porventura te fará muitas súplicas, ou brandamente te falará?
Хто вийде навпроти Мене й буде цілий? Що під небом усім це Моє!
Fará ele aliança contigo, ou o tomarás tu por servo para sempre?
Не буду мовчати про члени його, про стан його сили й красу його складу.
Brincarás com ele, como se fora um pássaro, ou o prenderás para tuas meninas?
Хто відкриє поверхню одежі його? Хто підійде коли до двійних його щелепів?
Farão os sócios de pesca tráfico dele, ou o dividirão entre os negociantes?
Двері обличчя його хто відчинить? Навколо зубів його жах!
Poderás encher-lhe a pele de arpões, ou a cabeça de fisgas?
Його спина канали щитів, поєднання їх крем'яная печать.
Põe a tua mão sobre ele; lembra-te da peleja; nunca mais o farás!
Одне до одного доходить, а вітер між ними не пройде.
Eis que é vã a esperança de apanhá-lo; pois não será um homem derrubado só ao vê-lo?
Одне до одного притверджені, сполучені, і не відділяться.
Ninguém há tão ousado, que se atreva a despertá-lo; quem, pois, é aquele que pode erguer-se diante de mim?
Його чхання засвічує світло, а очі його як повіки зорі світової!
Quem primeiro me deu a mim, para que eu haja de retribuir-lhe? Pois tudo quanto existe debaixo de todo céu é meu.
Бухає полум'я з пащі його, вириваються іскри огненні!
Não me calarei a respeito dos seus membros, nem da sua grande força, nem da graça da sua estrutura.
Із ніздер його валить дим, немов з того горшка, що кипить та біжить.
Quem lhe pode tirar o vestido exterior? Quem lhe penetrará a couraça dupla?
Його подих розпалює вугіль, і бухає полум'я з пащі його.
Quem jamais abriu as portas do seu rosto? Pois em roda dos seus dentes está o terror.
Сила ночує на шиї його, а страх перед ним утікає.
As suas fortes escamas são o seu orgulho, cada uma fechada como por um selo apertado.
М'ясо нутра його міцно тримається, воно в ньому тверде, не хитається.
Uma à outra se chega tão perto, que nem o ar passa por entre elas.
Його серце, мов з каменя вилите, і тверде, як те долішнє жорно!
Umas às outras se ligam; tanto aderem entre si, que não se podem separar.
Як підводиться він, перелякуються силачі, та й ховаються з жаху.
Os seus espirros fazem resplandecer a luz, e os seus olhos são como as pestanas da alva.
Той меч, що досягне його, не встоїть, ані спис, ані ратище й панцер.
Da sua boca saem tochas; faíscas de fogo saltam dela.
За солому залізо вважає, а мідь за гнилу деревину!
Dos seus narizes procede fumaça, como de uma panela que ferve, e de juncos que ardem.
Син лука, стріла, не примусит увтікати його, каміння із пращі для нього зміняється в сіно.
O seu hálito faz incender os carvões, e da sua boca sai uma chama.
Булаву уважає він за соломинку, і сміється із посвисту ратища.
No seu pescoço reside a força; e diante dele anda saltando o terror.
Під ним гостре череп'я, лягає на гостре, немов у болото.
Os tecidos da sua carne estão pegados entre si; ela é firme sobre ele, não se pode mover.
Чинить він, що кипить глибочінь, мов горня, і обертає море в окріп.
O seu coração é firme como uma pedra; sim, firme como a pedra inferior dumá mó.
Стежка світить за ним, а безодня здається йому сивиною.
Quando ele se levanta, os valentes são atemorizados, e por causa da consternação ficam fora de si.
Немає подоби йому на землі, він безстрашним створений,
Se alguém o atacar com a espada, essa não poderá penetrar; nem tampouco a lança, nem o dardo, nem o arpão.
він бачить усе, що високе, він цар над усім пишним звір'ям!
Ele considera o ferro como palha, e o bronze como pau podre.
A seta não o poderá fazer fugir; para ele as pedras das fundas se tornam em restolho.
Os bastões são reputados como juncos, e ele se ri do brandir da lança.
Debaixo do seu ventre há pontas agudas; ele se estende como um trilho sobre o lodo.
As profundezas faz ferver, como uma panela; torna o mar como uma vasilha de unguento.
Após si deixa uma vereda luminosa; parece o abismo tornado em brancura de cãs.
Na terra não há coisa que se lhe possa comparar; pois foi feito para estar sem pavor.
Ele vê tudo o que é alto; é rei sobre todos os filhos da soberba.