Proverbs 15

A resposta branda desvia o furor, mas a palavra dura suscita a ira.
Η γλυκεια αποκρισις καταπραυνει θυμον αλλ ο λυπηρος λογος διεγειρει οργην.
A língua dos sábios destila o conhecimento; porém a boca dos tolos derrama a estultícia.
Η γλωσσα των σοφων καλλωπιζει την γνωσιν το στομα δε των αφρονων εξερευγεται μωριαν.
Os olhos do Senhor estão em todo lugar, vigiando os maus e os bons.
Οι οφθαλμοι του Κυριου ειναι εν παντι τοπω, παρατηρουντες κακους και αγαθους.
Uma língua suave é árvore de vida; mas a língua perversa quebranta o espírito.
Η υγιαινουσα γλωσσα ειναι δενδρον ζωης η δε διεστραμμενη, συντριψις εις το πνευμα.
O insensato despreza a correção e seu pai; mas o que atende à admoestação prudentemente se haverá.
Ο αφρων καταφρονει την διδασκαλιαν του πατρος αυτου ο δε φυλαττων ελεγχον ειναι φρονιμος.
Na casa do justo há um grande tesouro; mas nos lucros do ímpio há perturbação.
Εν τω οικω του δικαιου ειναι θησαυρος πολυς εις δε το εισοδημα του ασεβους διασκορπισμος.
Os lábios dos sábios difundem conhecimento; mas não o faz o coração dos tolos.
Τα χειλη των σοφων διαδιδουσι γνωσιν αλλ η καρδια των αφρονων δεν ειναι ουτως.
O sacrifício dos ímpios é abominável ao Senhor; mas a oração dos retos lhe é agradável.
Η θυσια των ασεβων ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον αλλ η δεησις των ευθεων ευπροσδεκτος εις αυτον.
O caminho do ímpio é abominável ao Senhor; mas ele ama ao que segue a justiça.
Βδελυγμα ειναι εις τον Κυριον η οδος του ασεβους αγαπα δε τον θηρευοντα την δικαιοσυνην.
Há disciplina severa para o que abandona a vereda; e o que aborrece a repreensão morrerá.
Η διδασκαλια ειναι δυσαρεστος εις τον εγκαταλειποντα την οδον ο μισων τον ελεγχον θελει τελευτησει.
A sepultura e a destruição estão abertos perante o Senhor; quanto mais o coração dos filhos dos homens!
Ο αδης και η απωλεια ειναι εμπροσθεν του Κυριου ποσω μαλλον αι καρδιαι των υιων των ανθρωπων;
O escarnecedor não gosta daquele que o repreende; não irá ter com os sábios.
Ο χλευαστης δεν αγαπα τον ελεγχοντα αυτον, ουδε θελει υπαγει προς τους σοφους.
O coração alegre aformoseia o rosto; mas pela dor do coração o espírito se abate.
Καρδια ευφραινομενη ιλαρυνει το προσωπον υπο δε της λυπης της καρδιας καταθλιβεται το πνευμα.
O coração do inteligente busca o conhecimento; mas a boca dos tolos se apascenta de estultícia.
Η καρδια του συνετου ζητει γνωσιν το δε στομα των αφρονων βοσκει μωριαν.
Todos os dias do aflito são maus; mas o coração contente tem um banquete contínuo.
Πασαι αι ημεραι του τεθλιμμενου ειναι κακαι ο δε ευφραινομενος την καρδιαν εχει ευωχιαν παντοτεινην.
Melhor é o pouco com o temor do Senhor, do que um grande tesouro, e com ele a inquietação.
Καλητερον το ολιγον εν φοβω Κυριου, παρα θησαυροι πολλοι και ταραχη εν αυτοις.
Melhor é um prato de hortaliça, onde há amor, do que o boi gordo, e com ele o ódio.
Καλητερον ξενισμος λαχανων μετα αγαπης, παρα μοσχος σιτευτος μετα μισους.
O homem iracundo suscita contendas; mas o longânimo apazigua a luta.
Ο θυμωδης ανθρωπος διεγειρει μαχας ο δε μακροθυμος καταπαυει εριδας.
O caminho do preguiçoso é como a sebe de espinhos; porém a vereda dos justos é uma estrada real.
Η οδος του οκνηρου ειναι ως πεφραγμενη απο ακανθας αλλ η οδος των ευθεων ειναι εξωμαλισμενη.
O filho sábio alegra a seu pai; mas o homem insensato despreza a sua mãe.
Υιος σοφος ευφραινει πατερα ο δε μωρος ανθρωπος καταφρονει την μητερα αυτου.
A estultícia é alegria para o insensato; mas o homem de entendimento anda retamente.
Η μωρια ειναι χαρα εις τον ενδεη φρενων ο δε συνετος ανθρωπος περιπατει ορθως.
Onde não há conselho, frustram-se os projetos; mas com a multidão de conselheiros se estabelecem.
Οπου συμβουλιον δεν υπαρχει, οι σκοποι ματαιονονται εν δε τω πληθει των συμβουλων στερεονονται.
O homem alegra-se em dar uma resposta adequada; e a palavra a seu tempo quão boa é!
Χαρα εις τον ανθρωπον δια την αποκρισιν του στοματος αυτου, και λογος εν καιρω, ποσον καλος ειναι.
Para o sábio o caminho da vida é para cima, a fim de que ele se desvie da cova que é em baixo.
Η οδος της ζωης εις τον συνετον ειναι προς τα ανω, δια να εκκλινη απο του αδου κατω.
O Senhor desarraiga a casa dos soberbos, mas estabelece a herança da viúva.
Ο Κυριος καταστρεφει τον οικον των υπερηφανων στερεονει δε το οριον της χηρας.
Os desígnios dos maus são abominação para o Senhor; mas as palavras dos limpos lhe são aprazíveis.
Οι λογισμοι του πονηρου ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον των δε καθαρων οι λογοι ευαρεστοι.
O que se dá à cobiça perturba a sua própria casa; mas o que aborrece a peita viverá.
Ο δωροληπτης ταραττει τον οικον αυτου αλλ οστις μισει τα δωρα θελει ζησει.
O coração do justo medita no que há de responder; mas a boca dos ímpios derrama coisas más.
Η καρδια του δικαιου προμελετα δια να αποκριθη το δε στομα των ασεβων εξερευγεται κακα.
Longe está o Senhor dos ímpios, mas ouve a oração dos justos.
Ο Κυριος ειναι μακραν απο των ασεβων εισακουει δε της δεησεως των δικαιων.
A luz dos olhos alegra o coração, e boas-novas engordam os ossos.
Το φως των οφθαλμων ευφραινει την καρδιαν και η καλη φημη παχυνει τα οστα.
O ouvido que escuta a advertência da vida terá a sua morada entre os sábios.
Το ωτιον, το οποιον ακουει τον ελεγχον της ζωης, διατριβει μεταξυ των σοφων.
Quem rejeita a correção menospreza a sua alma; mas aquele que escuta a advertência adquire entendimento.
Οστις απωθει την διδασκαλιαν, αποστρεφεται την ψυχην αυτου αλλ οστις ακουει τον ελεγχον, αποκτα συνεσιν.
O temor do Senhor é a instrução da sabedoria; e adiante da honra vai a humildade.
Ο φοβος του Κυριου ειναι διδασκαλια σοφιας και η ταπεινωσις προπορευεται της δοξης.