Song of Solomon 2

Eu sou a rosa de Sarom, o lírio dos vales.

Ben Şaron çiğdemiyim, Vadilerin zambağıyım.

Qual o lírio entre os espinhos, tal é a minha amada entre as filhas.

Dikenlerin arasında zambak nasılsa Kızların arasında öyledir aşkım.

Qual a macieira entre as árvores do bosque, tal é o meu amado entre os filhos; com grande gozo sentei-me à sua sombra; e o seu fruto era doce ao meu paladar.

Orman ağaçları arasında bir elma ağacına benzer Delikanlıların arasında sevgilim. Onun gölgesinde oturmaktan zevk alırım, Tadı damağımda kalır meyvesinin.

Levou-me à sala do banquete, e o seu estandarte sobre mim era o amor.

Ziyafet evine götürdü beni, Üzerimdeki sancağı aşktı.

Sustentai-me com passas, confortai-me com maçãs, porque desfaleço de amor.

Güçlendirin beni üzüm pestiliyle, Canlandırın elmayla, Çünkü aşk hastasıyım ben.

A sua mão esquerda esteja debaixo da minha cabeça, e a sua mão direita me abrace.

Sol eli başımın altında, Sağ eli sarsın beni.

Conjuro-vos, ó filhas de Jerusalém, pelas gazelas e cervas do campo, que não acordeis nem desperteis o amor, até que ele o queira.

Dişi ceylanlar, Yabanıl dişi geyikler üstüne Ant içiriyorum size, ey Yeruşalim kızları! Aşkımı ayıltmayasınız, uyandırmayasınız diye, Gönlü hoş olana dek.

A voz do meu amado! Eis que vem aí, saltando sobre os montes, pulando sobre os outeiros.

İşte! Sevgilimin sesi! Dağların üzerinden sekerek, Tepelerin üzerinden sıçrayarak geliyor.

O meu amado é semelhante ao gamo, ou ao filho do veado; eis que está detrás da nossa parede, olhando pelas janelas, lançando os olhos pelas grades.

Sevgilim ceylana benzer, sanki bir geyik yavrusu. Bakın, duvarımızın ardında duruyor, Pencerelerden bakıyor, Kafeslerden seyrediyor.

Fala o meu amado e me diz: Levanta-te, amada minha, formosa minha, e vem.

Sevgilim şöyle dedi: “Kalk, gel aşkım, güzelim.

Pois eis que já passou o inverno; a chuva cessou, e se foi;

Bak, kış geçti, Yağmurların ardı kesildi,

aparecem as flores na terra; já chegou o tempo de cantarem as aves, e a voz da rola ouve-se em nossa terra.

Çiçekler açtı, Şarkı mevsimi geldi, Kumrular ötüşmeye başladı beldemizde.

A figueira começa a dar os seus primeiros figos; as vides estão em flor e exalam o seu aroma. Levanta-te, amada minha, formosa minha, e vem.

İncir ağacı ilk meyvesini verdi, Yeşeren asmalar mis gibi kokular saçmakta. Kalk, gel aşkım, güzelim.”

Pomba minha, que andas pelas fendas das penhas, no oculto das ladeiras, mostra-me o teu semblante faze-me ouvir a tua voz; porque a tua voz é doce, e o teu semblante formoso.

Kaya kovuklarında, Uçurum kenarlarında gizlenen güvercinim! Boyunu bosunu göster bana, Sesini duyur; Çünkü sesin tatlı, boyun bosun güzeldir.

Apanhai-nos as raposas, as raposinhas, que fazem mal às vinhas; pois as nossas vinhas estão em flor.

Yakalayın tilkileri bizim için, Bağları bozan küçük tilkileri; Çünkü bağlarımız yeşerdi.

O meu amado é meu, e eu sou dele; ele apascenta o seu rebanho entre os lírios.

Sevgilim benimdir, ben de onun, Zambaklar arasında gezinir durur.

Antes que refresque o dia, e fujam as sombras, volta, amado meu, e faze-te semelhante ao gamo ou ao filho dos veados sobre os montes de Beter.

Ey sevgilim, gün serinleyip gölgeler uzayana dek, Engebeli dağlar üzerinde bir ceylan gibi, Geyik yavrusu gibi ol!