Job 39

Sabes tu o tempo do parto das cabras montesas, ou podes observar quando é que parem as corças?

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

Podes contar os meses que cumprem, ou sabes o tempo do seu parto?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

Encurvam-se, dão à luz as suas crias, lançam de si a sua prole.

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

Seus filhos enrijam, crescem no campo livre; saem, e não tornam para elas:

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

Quem despediu livre o jumento montês, e quem soltou as prisões ao asno veloz,

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por morada?

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

Ele despreza o tumulto da cidade; não obedece os gritos do condutor.

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

O circuito das montanhas é o seu pasto, e anda buscando tudo o que está verde.

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

Quererá o boi selvagem servir-te? Ou ficará junto à tua manjedoura?

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

Podes amarrar o boi selvagem ao arado com uma corda, ou esterroará ele após ti os vales?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

Ou confiarás nele, por ser grande a sua força, ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

Fiarás dele que te torne o que semeaste e o recolha à tua eira?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

Movem-se alegremente as asas da avestruz; mas é benigno o adorno da sua plumagem?

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

Pois ela deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó,

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

e se esquece de que algum pé os pode pisar, ou de que a fera os pode calcar.

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus; embora se perca o seu trabalho, ela está sem temor;

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

Quando ela se levanta para correr, zomba do cavalo, e do cavaleiro.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

Acaso deste força ao cavalo, ou revestiste de força o seu pescoço?

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

Fizeste-o pular como o gafanhoto? Terrível é o fogoso respirar das suas ventas.

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

Escarva no vale, e folga na sua força, e sai ao encontro dos armados.

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

Ri-se do temor, e não se espanta; e não torna atrás por causa da espada.

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

Sobre ele rangem a aljava, a lança cintilante e o dardo.

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

Tremendo e enfurecido devora a terra, e não se contém ao som da trombeta.

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

Toda vez que soa a trombeta, diz: Eia! E de longe cheira a guerra, e o trovão dos capitães e os gritos.

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

É pelo teu entendimento que se eleva o gavião, e estende as suas asas para o sul?

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

Ou se remonta a águia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

Mora nas penhas e ali tem a sua pousada, no cume das penhas, no lugar seguro.

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

Dali descobre a presa; seus olhos a avistam de longe.

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

Seus filhos chupam o sangue; e onde há mortos, ela aí está.

[] Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”