Job 19

Então Jó respondeu:

Eyüp şöyle yanıtladı:

Até quando afligireis a minha alma, e me atormentareis com palavras?

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

Já dez vezes me haveis humilhado; não vos envergonhais de me maltratardes?

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Embora haja eu, na verdade, errado, comigo fica o meu erro.

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Se deveras vos quereis engrandecer contra mim, e me incriminar pelo meu opróbrio,

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

sabei então que Deus é o que transtornou a minha causa, e com a sua rede me cercou.

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

Eis que clamo: Violência! Mas não sou ouvido; grito: Socorro! Mas não há justiça.

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

Com muros fechou ele o meu caminho, de modo que não posso passar; e pôs trevas nas minhas veredas.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

Da minha honra me despojou, e tirou-me da cabeça a coroa.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

Quebrou-me de todos os lados, e eu me vou; arrancou a minha esperança, como a, uma árvore.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

Acende contra mim a sua ira, e me considera como um de seus adversários.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

Juntas as suas tropas avançam, levantam contra mim o seu caminho, e se acampam ao redor da minha tenda.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Ele pôs longe de mim os meus irmãos, e os que me conhecem tornaram-se estranhos para mim.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

Os meus parentes se afastam, e os meus conhecidos se esquecem de, mim.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

Os meus domésticos e as minhas servas me têm por estranho; vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

Chamo ao meu criado, e ele não me responde; tenho que suplicar-lhe com a minha boca.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

O meu hálito é intolerável à minha mulher; sou repugnante aos filhos de minha mãe.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

Até os pequeninos me desprezam; quando me levanto, falam contra mim.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Todos os meus amigos íntimos me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Os meus ossos se apegam à minha pele e à minha carne, e só escapei com a pele dos meus dentes.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Compadecei-vos de mim, amigos meus; compadecei-vos de mim; pois a mão de Deus me tocou.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

Por que me perseguis assim como Deus, e da minha carne não vos fartais?

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

Oxalá que as minhas palavras fossem escritas! Oxalá que fossem gravadas num livro!

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

Que, com pena de ferro, e com chumbo, fossem para sempre esculpidas na rocha!

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

Pois eu sei que o meu Redentor vive, e que por fim se levantará sobre a terra.

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

Depois, revestido este meu corpo da minha pele, em minha carne verei a Deus.

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

Vê-lo-ei por mim mesmo, os meus olhos o verão, e não outros; de saudade me desfalece o coração dentro de mim.

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Se disserdes: Como o havemos de perseguir! E que a causa deste mal se acha em mim,

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

temei vós a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que há um juízo.

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”