Job 17

O meu espírito está quebrantado, os meus dias se extinguem, a sepultura me está preparada!

“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.

Deveras estou cercado de zombadores, e os meus olhos contemplam a sua provocação!

Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.

Dá-me, peço-te, um penhor, e sê o meu fiador para contigo; quem mais há que me dê a mão?

“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?

Porque aos seus corações encobriste o entendimento, pelo que não os exaltarás.

Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.

Quem entrega os seus amigos como presa, os olhos de seus filhos desfalecerão.

Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.

Mas a mim me pôs por motejo dos povos; tornei-me como aquele em cujo rosto se cospe.

“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.

De mágoa se escureceram os meus olhos, e todos os meus membros são como a sombra.

Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.

Os retos pasmam disso, e o inocente se levanta contra o ímpio.

Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.

Contudo o justo prossegue no seu caminho e o que tem mãos puras vai crescendo em força.

Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.

Mas tornai vós todos, e vinde, e sábio nenhum acharei entre vós.

“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.

Os meus dias passaram, frustraram-se os meus propósitos, as aspirações do meu coração.

Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.

Convertem-me a noite em dia, e a luz, dizem, está perto das trevas.

Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.

Se eu esperar, a sepultura é minha casa; nas trevas estendi a minha cama.

Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam,

Eu disse à cova: Tu és meu pai; e aos vermes: Vós sois minha mãe e minha irmã.

Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,

E onde está então a minha esperança? Sim, a minha esperança, quem a poderá ver?

Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?

Descerão comigo até as trancas da sepultura. Descansaremos juntos no pó.

Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?”