Job 29

E prosseguindo Jó no seu discurso, disse:

At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

Ah! Quem me dera ser como eu fui nos meses do passado, como nos dias em que Deus me guardava;

Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

quando a sua lâmpada luzia sobre o minha cabeça, e eu com a sua luz caminhava através das trevas;

Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

como era nos dias do meu vigor, quando o íntimo favor de Deus estava sobre a minha tenda;

Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, e os meus filhos em redor de mim;

Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

quando os meus passos eram banhados em leite, e a rocha me deitava ribeiros de azeite!

Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

Quando eu saía para a porta da cidade, e na praça preparava a minha cadeira,

Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

os moços me viam e se escondiam, e os idosos se levantavam e se punham em pé;

Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

os príncipes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua boca;

Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

a voz dos nobres emudecia, e a língua se lhes pegava ao paladar.

Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

Pois, ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bem-aventurado; e vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;

Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

porque eu livrava o miserável que clamava, e o órfão que não tinha quem o socorresse.

Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

A bênção do que estava a perecer vinha sobre mim, e eu fazia rejubilar-se o coração da viúva.

Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

Vestia-me da retidão, e ela se vestia de mim; como manto e diadema era a minha justiça.

Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

Fazia-me olhos para o cego, e pés para o coxo;

Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

dos necessitados era pai, e a causa do que me era desconhecido examinava com diligência.

Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

E quebrava os caninos do perverso, e arrancava-lhe a presa dentre os dentes.

At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

Então dizia eu: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia;

Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

as minhas raízes se estendem até as águas, e o orvalho fica a noite toda sobre os meus ramos;

Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

a minha honra se renova em mim, e o meu arco se revigora na minha mão.

Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

A mim me ouviam e esperavam, e em silêncio atendiam ao meu conselho.

Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

Depois de eu falar, nada replicavam, e minha palavra destilava sobre eles;

Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

esperavam-me como à chuva; e abriam a sua boca como à chuva tardia.

At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

Eu lhes sorria quando não tinham confiança; e não desprezavam a luz do meu rosto;

Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

eu lhes escolhia o caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as suas tropas, como aquele que consola os aflitos.

Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.